Το παλιό, το καλό και το γελοίο

Μέσα στον πανικό και τις διάφορες φοβίες της εποχής, διαπιστώνω μια διαρκή αποθέωση του "παλιού". Σε μια εποχή που ομολογουμένως πληροφορεί... ασύστολα, οι άνθρωποι αποκτούν την εντύπωση ότι τα πάντα αλλάζουν γύρω τους διαρκώς, δεν έχουν κανένα έλεγχο στη ζωή τους και στο περιβάλλον τους και το μόνο αποκούμπι είναι το παρελθόν. Η παιδική ηλικία ειδικά όπου "τα πάντα ήταν αγνά", οι παπούδες έχτιζαν το δικό τους σπίτι, οι γιαγιάδες έπηζαν το δικό τους γιαούρτι, οι μαμάδες έφτιαχναν σπιτικό ψωμί, οι μπαμπάδες έφτιαχναν το δικό τους κρασί και τσίπουρο και πάει λέγοντας, μοιάζει μια εποχή ονειρική. Η αλήθεια βέβαια δεν είναι ακριβώς αυτή. Για κάθε φουρνιά ξένοιαστων παιδιών που ζουν εποχές αγνότητας, υπάρχει μια φουρνιά ενηλίκων που παλεύει με τη ζωή για να τα βγάλει πέρα, αναπολώντας τις δικές της εποχές αγνότητας και ανεμελιάς.

Θα ήθελα λοιπόν να πω ότι οι περισσότεροι που φτιάχνουν το δικό τους κρασί "όπως το έφτιαχνε ο παππούς" γιατί δεν γουστάρουν τα "έτοιμα", τα "τυποποιημένα", τα "μη αγνά", κάνουν χάλια κρασί απλά κανένας δεν τους το λέει από ευγένεια. Το ίδιο και για το λάδι, το τυρί και πάει λέγοντας. Κάποια πράγματα, πρέπει να τα αφήνουμε στους ειδικούς.

Επίσης όλα τα τρόφιμα είναι πιο ποιοτικά και πιο ασφαλή σήμερα χάρη στις σύγχρονες τεχνικές που δυστυχώς οι πρόγονοί μας δεν είχαν την τύχη να χρησιμοποιούν. Η λέξη "σπιτικό" όταν συνοδεύει ένα τρόφιμο δεν είναι απαραίτητα ένδειξη ποιότητας από μόνη της. Για τη νοστιμιά τα πάντα είναι έτσι κι αλλιώς θέμα προσωπικών προτιμήσεων.

Α! Και η λύση στην κερδοσκοπία των φαρμακευτικών εταιριών και καποιων γιατρών, ή στο προβληματικό σύστημα υγείας δεν είναι η ομοιοπαθητική, ο βελονισμός και λοιπές σοφίες του παρελθόντος. Μεγάλο θέμα αυτό...

Gogol Bordelo, Mano Negra Και Slayer

Όλα σ'ενα. Βέβαια, εμένα οι Slayer μου αρέσουν κυρίως, αλλά κάπως πρέπει να διατηρηθώ κι εγώ cool...

Ντάξει, κι οι Gogol Bordelo καλοί είναι, δέ λέω.

Προστασία του Πολίτη και της Δημόσιας Υγείας (Bonus)

Η Πρυτανεία της ΑΣΟΕE αποφάσισε να κλείσει τη σχολή επ'αόριστον λόγω αυξημένων κρουσμάτων της γρίπης... Οι φοιτητές που είχαν προγραμματίσει για σήμερα συνέλευση βρήκαν την απόφαση υπερβολική και ενοχλήθηκαν, για τη δυσκολία που δημιουργούσε η απόφαση αυτή στην πραγματοποίηση της συνέλευσης. Για τη διακοπή στα καλά καθούμενα των μαθημάτων και των λοιπών δραστηριοτήτων της ΑΣΟΕΕ δεν άκουσα κάτι, αλλά με καλή διάθεση θα δεχτώ ότι υπήρξαν ανάλογα παράπονα...

Επειδή προφανώς οι φοιτήτές ήθελαν οπωσδήποτε να κάνουν συνέλευση, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, έστειλε εκεί τα ΜΑΤ, ώστε να εμποδίσουν τους φοιτητές να μπουν, να στριμωχτούν στο αμφιθέατρο, να κολλήσουν όλοι γρίπη, να επιστρέψουν σπίτια τους, να κολλήσουν τους δικούς τους και πάει λέγοντας. Ήταν δε τόσο αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν τον ιό να εξαπλωθεί μέσα στο Πανεπιστημιακό άσυλο, που χρησιμοποίησαν και χημικά και ξύλο. Τι να κάνεις; Η Υγεία είναι πάνω απ' όλα!!

Το δημογραφικό των ψηφοφόρων της ΝΔ

Έτυχε χθες το απόγευμα να περάσω έξω από κάποιο εκλογικό κέντρο της ΝΔ. Παρατηρώντας το μέσο όρο ηλικίας του πολύ ομολογουμένως κόσμου που ήταν μαζεμένος, σκέφτηκα αυθόρμητα ότι σε 10 χρόνια το πολύ η ΝΔ θα χάσει τεράστιο αριθμό από ψηφοφόρους. Εκτός αν απλά η νεολαία της ΝΔ, δεν ενδιαφέρθηκε για τη διαδικασία και έστειλαν μόνο τους παπούδες της να ψηφίσουν.

Αργότερα βλέποντας ειδήσεις περιμένοντας να ενημερωθώ για το αποτέλεσμα, άκουσα για ένα σωρό προβλήματα, κατάρευση του συστήματος, γκρίνιες κλπ και διαπίστωσα για άλλη μια φορά τα τελευταία 5 χρόνια το μέγεθος της αχρηστίας ενός κόμματος που φαίνεται ότι ούτε εσωτερικές εκλογές δεν είναι ικανό να οργανώσει χωρίς να τα κάνει θάλασσα...

Με κάποια καθυστέρηση...

Από τον Tim για τον Vincent...

Πρόβλημα συνεννόησης

...εμπνευσμένο από την επικαιρότητα.

Φωνή διαμαρτυρίας:
"Απεργώ γιατί δε θέλω να ιδιωτικοποιηθεί δημόσια περιουσία."

Απάντηση:
"Δεν απεργείς γι'αυτό αλλά για να διαφυλάξεις τους ψηλούς μισθούς που φοβάσαι ότι θα χάσεις αν επέλθει ιδιωτικοποίηση."

Είναι προφανές ότι υπάρχουν δύο εντελώς ξεχωριστά θέματα προς συζήτηση και η προσπάθεια να εξευρεθεί λύση και των δύο στο ίδιο πλαίσιο διαλόγου δε φαίνεται εύκολο.

Το ένα είναι καθαρά πολιτικό. Είτε είσαι υπέρ της ιδωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας, είτε κατά. Λες ποια είναι η θέση σου και ξεμπερδεύεις έντιμα.

Το δεύτερο είναι επίσης πολιτικό που όμως χωράει και πιο τεχνοκρατική ας πούμε κουβέντα: ο εξορθολογισμός των αμοιβών στο δημόσιο τομέα. Αν στο προηγούμενο θέμα έχεις πάρει θέση υπέρ της διατήρησης της κρατικής περιουσίας, σε περιμένει αρκετή δουλειά σε αυτό το ζήτημα. Στη συγκεκριμένη χώρα δε, απαιτείται σοβαρή και πολλή δουλειά και πολλές συγκρούσεις.

Το πρόβλημα συνεννόησης που οδηγεί; Αντί να ασχολούμαστε ως κοινωνία με σοβαρά θέματα διακυβέρνησης όπως νομίζω είναι τα παραπάνω, ασχολούμαστε με το αν είναι κακομαθημένοι οι λιμενεργάτες. Και δημιουργείται η αίσθηση ότι η λύση είναι να ιδιωτικοποιηθούν, να τον πιουν, να απολυθούν, να δουλευουν περισσότερο, να πληρώνονται λίγα, όπως όλος ο κόσμος δηλαδή και να δουν κι αυτοί τη γλύκα. Αυτή είναι όμως η λύση;

Αντί να υπάρχει όραμα για μια δίκαιη κοινωνία, με δουλεία και αξιοπρεπείς μισθους για όλους, η κάθε κοινωνική ομάδα φαίνεται να έχει εκδικητικές τάσεις για την άλλη. Όλοι με το μαχαίρι στα δόντια.

Πρέπει αυτά τα θέματα να αρχίσουν να εξετάζονται σε ευρύτερα πλαίσια, και όχι συντεχνιακά.

Φιλοζωικές ανησυχίες

Διαπίστωσα πρόσφατα ότι στην agenda των περισσότερων φιλοζωικών οργανώσεων είναι η συστηματική στείρωση των ελεύθερων (προτιμώ αυτό τον όρο απο το "αδέσποτων") τετράποδων ζώων. Αν και δεν εντόπισα κάπου να διαχωρίζεται, υποθέτω ότι εστιάζουν στα ελεύθερα ζώα των πόλεων κυρίως.

Αναπόφευκτα έρχονται διάφορες σκέψεις στο νου. Πρώτη και κύρια η ηθική αιτιολόγιση, που έχει να κάνει κυρίως με το ότι τα ζώα αυτά πεινάνε και υποφέρουν, οπότε είναι καλό να μην αναπαράγονται. Αρχικά έχω να πω ότι σε πολλές γειτονιές της Αθήνας ανέκαθεν ζούσαν και ευτυχούσαν σκυλιά και γατιά που τα φρόντιζαν πολλοί αλλά δεν άνηκαν σε κανένα. Πέρα από αυτό όμως, επειδή όντως δεν έχουν όλα τέτοιες τύχες, η μαζική στείρωση είναι ωμή παρέμβαση στη φύση, η οποία ως γνωστό έχει μηχανισμούς αυτορύθμισης, και θυμίζει τους Ναζί που στείρωναν ανθρώπους με διανοητικά προβλήματα χρησιμοποιώντας αντίστοιχη επιχειρηματολογία. Ο πληθυσμός των ελεύθερων ζώων προσαρμόζεται στους περιορισμούς του περιβάλλοντός του. Και ας αναλογιστούμε πχ. μειώνοντας τον πληθυσμό των γατιών στην Αθήνα, τι θα γίνει με τον αντίστοιχο πληθυσμό των ποντικών; Και πάει λέγοντας...

Πολλοί φιλόζωοι νοιώθουν τύψεις για λογαριασμό της κοινωνίας που δε δίνει την παραμικρή σημασία στα ελεύθερα ζώα της και πηγαίνουν στην πιο εύκολη και μάλλον παράλογη λύση: την εξαφάνιση των ελεύθερων ζώων. Αποδίδουν στα ζώα εντελώς ανθρώπινα χαρακτηριστικά που μάλιστα ανταποκρίνονται και στις προσωπικές τους αξίες, και θεωρούν πχ ένα σκύλο που ζει στο δρόμο ως δυστυχισμένο. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ούτε καν για τους ανθρώπους δεν ισχύει, άλλο που ο πιο ελεύθερος, "αλήτικος" τρόπος ζωής είναι κοινωνικά κατακριτέος.

Δυστυχώς το πράγμα δε σταματάει εκεί. Πλεόν υπάρχει συστηματική προτροπή στο να στειρώνονται και τα οικόσιτα ζώα. Οι κτηνίατροι προωθούν την ιδέα με χαρά για προφανείς λόγους, προβάλοντας και κάποια επιστημονικά επιχειρήματα (τα περισσότερα ψευδή ή ανακριβή). Τα pet shops επίσης, μια που μέσω μιας τέτοιας διαδικασίας γίνονται ο μόνος τρόπος για να αποκτήσει κάποιος κατοικίδιο. Περιττό να πω ότι το σενάριο είναι εφιαλτικό, μια που με αυτό τον τρόπο θα αφανιστούν ράτσες ολόκληρες που δε θα έχουν εμπορική ζήτηση, οδηγώντας σε μια ευγονική με καθαρά εμπορικά κριτίρια.

Αντίστοιχες οδηγίες δίνονται και για τη διατροφή τους. Πολλοί κτηνίατροι λένε ότι οι σπιτικές τροφές βλάπτουν τα ζώα τα οποία πρέπει να ταίζονται μόνο με ξηρά τροφή. Πολλοί από αυτούς φυσικά έχουν και κάποια συγκεκριμένη μάρκα να προτείνουν. Το πόσο μεγάλο ψέμα είναι αυτό, είναι περιττό να αναλυθεί για όποιον έχει μια στοιχειώδη αντίληψη του φυσικού περιβάλλοντος. Εννοείται ότι κάποιος μπορεί να ταίζει το κατοικίδιό του με "σπιτική" τροφή αρκεί να έχει μια στοιχειώδη ενημέρωση για κάποιες διατροφικές ιδιαιτερότητες του φίλου του.

Εθνικός τρόμος!

Έχει πολύ πλάκα αυτός ο τρόμος μερικών ανθρώπων ειδικά μετά τις εκλογές. Σε διάφορες κλίμακες γραφικότητας υπάρχει αυτός ο φόβος ότι η Ελλάδα και οι αξίες της ξεπουλιούται. Αντί να κάνουμε πίπες στους Ρώσσους θα κάνουμε στους Αμερικάνους που κάναμε και παλιά. Τη Μακεδονία τη ξεχνάμε. Το Αιγαίο και η Θράκη κινδυνεύουν. Θα γεμίσουμε -ακόμα περισσότερους- πράκτορες που θα συνεχίσουν το συστηματικό αφελληνισμό. Η γλώσσα χάνεται. Τη θρησκεία θα την ξεκάνουν. Ω Θεε μου!

Αναλύοντας την ψήφο διαμαρτυρίας

Έχει φανεί κυρίως σε άλλες χώρες, αλλά και στο πρόσφατο παράδειγμα των Ευρωεκλογών ότι η αποχή δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Μιλάω φυσικά για την επιλογή της συνειδητής αποχής ως μέσο έκφρασης διαμαρτυρίας. Μια μεγάλη αποχή μπορεί να προκαλέσει κάποια αίσθηση, κάποιες συζητήσεις, αλλά προσπερνιέται εύκολα μέχρι που απαξιώνεται, αντιμετωπίζεται ως κάτι δεδομένο και φυσιολογικό ακόμα και σε πολύ μεγάλα ποσοστά.

Ο εκλογικός νόμος δυστυχώς αντιμετωπίζει τα λευκά και τα άκυρα ως "μη ψήφους". Ουσιαστικά το να ψηφίσεις λευκό ή άκυρο είναι ακριβώς το ίδιο με το να μη ψηφίσεις καθόλου. Οπότε πάει κι αυτό.

Η επόμενη προσέγγιση είναι ψήφος σε ένα κόμμα με μικρές έως ανύπαρκτες πιθανότητες εισόδου στη βουλή. Πάλι το εκλογικό σύστημα δε βοηθάει μια τέτοια επιλογή μια που ουσιαστικά απλά ενισχύει το πρώτο κόμμα. Βέβαια αν αυτή η τακτική ακολουθηθεί από πολύ κόσμο, υπάρχει μια περίπτωση ενός ψιλοθεαματικού αποτελέσματος, όπως πχ η απρόσμενη είσοδος ενός κόμματος στη βουλή, ή ένα αρκετά ψηλό ποσοστό στα "Λοιπά" κόμματα (πχ άνω του 5%). Απαιτεί αρκετή μαζικότητα έχει κάποια θεαματικά αποτελέσματα.

Η τελευταία προσέγγιση είναι ψήφος σε ένα από τα μικρά κόμματα με ψιλοβέβαιη κοινοβουλευτική εκπροσώπιση. Μια μαζική κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση εκτιμώ ότι μπορεί να έχει αρκετά θεαματικά αποτελέσματα. Όσο να πεις, αν τα κόμματα αυτά συγκεντρώσουν ένα ποσοστό άνω του 25% πχ. διαμορφώνεται ένα πολύ ενδιαφέρον πολιτικό σκηνικό το οποίο είμαι βέβαιος ότι ούτε τα κόμματα εξουσίας, ούτε τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι σε θέση να χειριστούν.

Άμεσα αποτελέσματα δε μπορούν να υπάρξουν βέβαια σε κανένα από τα παραπάνω σενάρια. Θα μπορούσε όμως να δημιουργηθεί ένα ρεύμα, να ξυπνήσουν λίγο οι οι πολίτες κυρίως και οι πολιτικοί δευτερευόντως. Να ξεκουνήσει λίγο το πράγμα, να υπάρξουν ζυμώσεις, νέες ιδέες, κάτι...

Αν κάποιος θέλει να δείξει κάπως τη δυσαρέσκειά του, το χειρότερο που μπορεί να κάνει κατά τη γνώμη μου μετά από το να ψηφίσει ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, είναι να απέχει (ή να ψηφίσει λευκό-άκυρο). Είναι γνωστό ότι πολλοί δε βρίσκουν κανένα κόμμα που να τους εκφράζει. Αλλά στην περίπτωση της ψήφου διαμαρτυρίας, δε ψηφίζεις με ιδεολογικά κριτίρια. Ψηφίζεις στρατηγικά με στόχο να προκαλέσεις μια κάποια αναταραχή. Ή να θέσεις μια βάση για κάποια αναταραχή.

Η θέση μου είναι αντί για αποχή ψήφος εκτός του δικομματισμού, έστω και στην τύχη. Και χαίρομαι που τη στήριξα χωρίς να χρειαστεί να στραφώ σε γραφικότητες του στυλ "η ψήφος είναι ιερό δικαίωμα που κάποιοι έχυσαν το αίμα τους για να το αποκτήσεις" κλπ...

Εκλογική αλληλογραφία

Παρατηρώ τις τελευταίες μέρες ότι την αλληλογραφία της πολυκατοικίας που μένω την έχουν κατακλείσει φάκελοι από υποψήφιους βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων (πέτυχα και 1-2 ΛΑΟΣ, που υποθέτω είναι από πρώην ΝΔ υποψήφιους). Μιλάμε για καμιά 20ρια φακέλους την ημέρα, σε μια πολυκατοικία 10 διαμερισμάτων περίπου. Στα ονόματα των παραληπτών έχω δει ότι υπάρχει ποικιλία, δηλαδή αν δεν κάνω λάθος, λίγο πολύ όλα τα διαμερίσματα έχουν λάβει τουλάχιστον από ένα τέτοιο φάκελο. Παρόμοια κατάσταση συνάντησα την τελευταία εβδομάδα και σε άλλες 2-3 πολυκατοικίες που έτυχε να επισκευθώ, και μου γεννήθηκαν κάποια ερωτήματα:

1. Πόσο νομίζουν οι υποψήφιοι ότι τους βοηθάει αυτή η διαδικασία; Δε μπορώ να φανταστώ κόσμο που να κάθεται να διαβάζει τα περιεχόμενα αυτών των φακέλων. Αλλά ακόμα και να τα διαβάζει, έχω σοβαρές αμφιβολίες για το κατα πόσο τα περιεχόμενα αυτά έχουν "επιχειρήματα" που πείθουν.
2. Από που βρίσκουν τα γραφεία των βουλευτών τις διευθύνσεις όλων αυτών των ανθρώπων; Μήπως τελικά είναι τόσο μεγάλο το ποσοστό των πολιτών που έχει "συνδιαλλαγεί" έστω και μια φορά με βουλευτή μεγάλου κόμματος;
3. Αν ισχύει η τελευταία μου υπόθεση, γιατί μου δίνεται η εντύπωση ότι είναι δυσανάλογα μεγάλο το ποσοστό των ανθρώπων που γκρινιάζει για διαφθορά και ρουσφέτια; Μήπως το έκαναν μια φορά παλιά αλλά τώρα έχουν μετανοήσει;
4. Σχετικά πάλι με την παραπάνω υπόθεσή μου, αν κρίνω από το πόσοι συν-φάνταροι κατά τη διάρκεια τη στρατιωτικής μου θητείας δήλωναν ότι έχουν κάποιο πολιτικό βύσμα και εναπόθεταν εκεί τις ελπίδες τους για όσο το δυνατόν ευνοϊκότερες συνθήκες (δεν τους καθόταν σε όλους βέβαια γιατί στη μάχη των βυσμάτων επιβιώνουν οι πιο δυνατοί), τότε σίγουρα το ποσοστό των πολιτών που έχουν έστω και μια τέτοιου τύπου "συνδιαλαγή" αγγίζει πολύ εύκολα το 80%. Αυτό ήταν διαπίστωση, όχι απορία...
5. Έχω ακούσει διάφορους να ενοχλούνται από αυτού του τύπου την αλληλογραφία που λαμβάνουν, σιχτιρίζοντας (ωραία λέξη, multinational) τους διάφορους "απροσδιόριστους" (υπονοώντας από τράπεζες και on-line καταστήματα μέχρι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας και διάφορα άλλα) που πουλάνε τα στοιχεία του κόσμου εδώ κι εκεί. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, γιατί εγώ που είμαι εκλογικά (και όχι μόνο) ενεργός πολίτης εδώ και περίπου 15 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων έχω συνδιαλαγεί με διάφορους από τους πιο πάνω "απροσδιόριστους", δεν έχω λάβει ποτέ μια τέτοια επιστολή; Μήπως είμαι απλά τυχερός;

Συνοψίζοντας, μια ενδιαφέρουσα πρόταση για έρευνα είναι η εξής: θα μπορούσε να βρεθεί μια εκτίμηση του μεγέθους της διαπλοκής-συνενοχής των πολιτών με την εξουσία μελετώντας την ποσότητα της εκλογικής αλληλογραφίας σε μια μέση πολυκατοικία;

Σχολιάζοντας το debate

Ας παραθέσω τη γνώμη μου για τους εκπροσώπους της εξουσίας:

Παύλος Τσίμας: Έξυπνος και σοβαρός όπως συνηθίζει. Το πονηρό χαμόγελο έσπαγε όσο πρέπει τη βαρύτητα της θέσης του. Ξεχείλωνε τους χρόνους κάπως, αλλά όταν εκπροσωπείς τους βασικούς άξονες εξουσίας, έχεις και έναν αέρα παραπάνω.

Νίκος Ευαγγελάτος: Λιγότερο πειστικός από τον Τσίμα, αλλά μάλλον τη δουλειά που ήθελε να κάνει την έκανε. Εκείνος ξεχείλωσε τη θεματολογία αντί για τους χρόνους. Γούστο του, εμένα δε μου πέφτει λόγος.

Αιμίλιος Λιάτσος: Υπεύθυνος για τα panem et cirenses του ιδρύματός μας, ανέλαβε ορθά κατά τη γνώμη μου τα εθνικά θέματα ως πιο ειδικός, βγήκε λίγο από τα νερά του για τις ανάγκες του "παιχνιδιού", αλλά κάποιες ερωτήσεις του ήταν πραγματικά παιχνιδιάρικες. Καλός.

Σία Κοσιώνη: Θα προσπαθήσω να ξεπεράσω τη γοητευτική της παρουσία και να σταθώ αντικειμενικά στην ουσία. Στους τομείς περιβάλλοντος που είναι η ειδικότητά της, πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν πολύ καλή. Με τις ερωτήσεις της έδωσε το στίγμα αυτού που εκπροσωπεί και μας έδωσε πολύ καλή εικόνα για το τι να περιμένουμε στο μέλλον.

Ανδρέας Κωνσταντάτος: Αυστηρός και κάπως αντιπαθητικός, όπως όλοι όσοι χειρίζονται θέματα παιδείας. Κι αυτός πάντως μας έδωσε αρκετά καθαρή εικόνα για τα πλάνα της εξουσίας πάνω στο θέμα.

Αντώνης Σρόιτερ: Χαμηλών τόνων και πιστός στην πολιτική του αποπροσανατολισμού. Έτσι πρέπει να είναι οι χειρισμοί στη δημόσια διοίκηση γιατί αν καταλαβαίνουμε όλοι τι τρέχει, δε γίνεται δουλειά.

Για τη Μαρία Χούκλη δε λέω κάτι γιατί ο ρόλος της ήταν διαδικαστικός.

Οι άλλοι που μίλαγαν πλάκα είχαν, έδωσαν ένα χαρούμενο τόνο στη διαδικασία. Αυτά.

Transitions...loops

Κάποτε άκουγα φανατικά κάτι τέτοια...



Τώρα μεγάλωσα, ωρίμασα, ακούω κι άλλες μουσικές, jazz κυρίως όπως ο καλός ψαγμένος κόσμος, ethnic φυσικά για να έχω πρόσβαση στις αντίστοιχες γκόμενες αλλά και τα καινούρια ονόματα στη rock σκηνή. Δε πρέπει να σκαλώνει κανείς με δεινόσαυρους και μπάντες των 90's. 2009 έχουμε πλέον!



28 Σεπτεμβρίου.... λίγο ακόμη...

Ευτυχώς εκλογές

Μου αρέσει αυτού του τύπου πίστη στη δύναμη της κάλπης. Έχει ομοιότητες με τη θρησκευτική πίστη. Για να είμαι πιο ακριβής, μοιάζει με τις πρακτικές εξαγνισμού της ψυχής. Όταν κάποιος κάνει αμαρτιές, σκόπιμα ή όχι δεν έχει σημασία, ακολουθεί ένα τελετουργικό εξαγνισμού από προσευχή και νηστεία μέχρι αυτομαστίγωμα, και μηδενίζει έτσι τον μετρητή αμαρτιών του και συνεχίζει. Ακόμα και κάποιος που δεν πολυπιστεύει, έχει μια τάση να αποδίδει κάποιες κακοτυχίες στο κακό ισοζύγιο καλών-κακών πράξεών του.

Έτσι και με τις εκλογές, όλοι δηλώνουν απογοητευμένοι και δύσπιστοι, πάρα πολλοί όμως ανακουφίστηκαν χθές, άλλοι πάλι ζορίστικαν, γενικά λίγοι έμειναν αδιάφοροι. Κατά βάθος όλοι πιστεύουν ότι θα γίνει το μαγικό και θα αλλάξουν όλα προς το καλύτερο.

Αχ και να υπήρχε διαδικασία που να άλλαζε το λαό...

The odds are good, but the goods are odd.

Άλλη μια οργισμένη ανάρτηση για τις φωτιές...

Ναι, σιγά... τα γράφουν όλοι οι bloggers γιατί να ασχοληθώ κι εγώ; Να πω την αμαρτία μου, με το που έγινε όλο αυτό με τις φωτιές περίμενα πως και πως να αρχίσουν να σκάνε οι αναρτήσεις. Αυτές που φωνάζουν με οργή κατά της κυβέρνησης, κατά της ανοργανωσιάς του κράτους, κατά των λαμογιών και των νεοελλήνων που χτίζουν παράνομα στο δάσος. Είναι υπέροχα όλα! Τόσο προβλέψιμα που ανατριχιάζω από ευχαρίστηση. Μεταξύ των αγαπημένων μου, η καταγγελία-διαπίστωση ότι το κράτος δεν έμαθε από τις φωτιές του 2007 και το ότι φταίει και ο κόσμος που ανέχεται ή ακόμα και συμμετέχει (άκου να δεις!) στην παράνομη δόμηση σε δασικές περιοχές.

Ε λοιπόν, εμένα δεν μου έκανε εντύπωση καθόλου αυτό το Σαββατοκύριακο, ούτε τα όσα θα ακολουθήσουν. Δεν είμαι πολύ μεγάλος αλλά έχω ζήσει αρκετά τέτοια καταστροφικα 2ημερα και 3ημερα και 4ημερα στην Αττική, με φωτιές να καίνε πράσινους λόφους. Λόφους που σήμερα ειναι γειτονιές. Τότε βέβαια δεν υπήρχαν blogs ώστε να διαβάζω πύρινους λόγους και αναλύσεις γεμάτες θυμό και αγανάκτηση για την κατάσταση. Αλλά είμαι σίγουρος ότι στα μυαλά πολλών ανθρώπων και τότε οι ίδιες σκέψεις περιστρέφονταν.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι οι αντιδράσεις, τόσο στα ΜΜΕ όσο και στα blogs που τελικά σε αυτό το θέμα τουλάχιστον είναι πολύ παρόμοιες. Έκπληκτοι όλοι (;) ανακαλύτουν την Ελλάδα. Το ότι είναι ανοργάνωτη σαν κράτος. Το ότι δεν έχει υποδομές. Το ότι δεν κάνει καλή διαχείρηση των πόρων της. Το ότι δεν προστατεύει και δε σέβεται τους πολίτες της. Το ότι και οι πολίτες της έχουν κι αυτοί τις ευθύνες τους γιατί ανέχονται ή ακόμα και συμμετέχουν στα διάφορα "βρώμικα κόλπα" των οικοπεδοφάγων, ή γιατί δεν καθαρίζουν τις αυλές τους από τα ξερόχορτα περιμένοντας το δήμο να το κάνει για αυτούς. Και να οι αναλύσεις, και να οι καταγγελίες και να τα αναθέματα κατά των πολιτικών, των πλουσίων και των βολεμμένων, και να οι θρήνοι για τη φύση που χάνεται. Ρε παιδιά, στη Σουηδία ζούσατε όλα αυτά τα χρόνια; Εμένα γιατί μου φαίνονται όλα αυτά κλασσικά, αναμενόμενα, επαναλαμβανόμενα και δεν μου κάνουν καμιά εντύπωση;

Φοβάμαι ότι είναι η κλασσική ανατολίτικη υπερβολή στις αντιδράσεις. Αυτή που είναι έντονη επειδή θέλει να κρύψει τη συνενοχή. Να καλύψει τις τύψεις. Ένα αυτομαστίγωμα. Και μετά το ξέσπασμα, επιστροφή στα ίδια. Καμιά ουσιαστική διάθεση για δράση και αλλαγή. Αυτά είναι για τους άλλους...

ΥΓ1 Λέξεις και φράσεις φωτια: Ελλαδιστάν, μπανανία, μπουρδέλο, εμπρηστές, κρεμάλα στο Σύνταγμα

ΥΓ2 Templates για την περίσταση: φωτογραφίες από καμμένα δέντρα ή σπίτια. Φωτογραφίες από ζωά καμμένα ή πανικόβλητα να τρέχουν. Φωτογραφίες από απελπισμένους ανθρώπους από τα μέρη της καταστροφής (μόνο για ΜΜΕ). Σε αντιδιαστολή οι απαραίτητες φωτογραφίες με τα καταπράσινα δάση, τα γάργαρα νερά κλπ κλπ

ΥΓ3 Για τις ευαίσθητες καρδιές: ποιήματα και τραγούδια για τη Φύση που χάνεται, για το ξεπεσμό της πατρίδας...της Ελλάδας...

Les Paul

Είναι μερικοί άνθρωποι που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην ιστορία της ανθρωπότητας, ή στην καθημερινή της ζωή και τους γνωρίζουν ελάχιστοι. Ακόμα καλύτερο...



Φαντάζεται κανείς πως θα ήταν η μουσική χωρίς την ηλεκτρική κιθάρα; Χωρίς τις παραμορφώσεις και τα εφέ της; Χωρίς προηγμένες τεχνικές ηχογράφισης στο studio; Πολλά σενάρια μπορεί να φανταστεί κανείς για την πορεία της μουσικής αν δεν είχε υπάρξει αυτός ο τύπος. Δεν έχει σημασία...

Σημασία έχει το εξής. Μπορεί κανείς να φανταστεί rock/blues/jazz, χωρίς ΑΥΤΗ την κιθάρα;

Άντε...

Υγιεινή δια(σ)τροφή

Έχω πολλές φορές ξενερώσει με την ακατάσχετη μπουρδολογία σχετικά με τις "μαγικές" ιδιότητες διαφόρων τροφίμων. Μπουρδολογία που ξεκινάει από τις διαφημίσεις τους και με χαρά αναπαράγεται από διάφορα βούρλα που δουλεύουν σε περιοδικά και γράφουν σε στήλες "υγείας", "ομορφιάς" και δε συμμαζεύεται. Βέβαια εγώ δε διαβάζω τέτοια περιοδικά, αλλά διαβάζουν άλλοι οι οποίοι ουκ ολίγες φορές προσπαθούν να με "σώσουν" δίνοντας συμβουλές για τη διατροφή μου. Έχει και αυτό το κακό η "σοφία" ότι όσοι την κατέχουν, έχουν την τάση να θέλουν να την επιβάλλουν ως γνώση.

Με μεγάλη χαρά πληροφορήθηκα ότι η Ευρωπαϊκή αρχή ασφάλειας τροφίμων άρχισε να ασχολείται με την μπουρδολογία αυτή. Συγκεκριμένα ξεμπρόστιασε πάνω από 50 προϊόντα τροφίμων και συμπληρωμάτων διατροφής για το ότι ψεύδονται σχετικά με τα οφέλη που ισχυρίζονται ότι έχουν για την υγεία. Μιλάμε για "προβιοτικά" γιαούρτια, τσάγια, χάπια με μουρουνέλαια και άλλα μαγικά ω3 προϊόντα και πάει λέγοντας.

Καταλαβαίνω ότι δεν θα αλλάξουν πολλά. Πολλές εταιρίες τρομοκρατημένες απέσυραν τα προϊόντα τους από αυτούς τους ελέγχους. Άρα υποθέτω ότι οι έλεγχοι αυτοί δεν είναι υποχρεωτικοί. Δε πειράζει όμως... Είχα μια αρχική μικρή ικανοποίηση. Και κάτι να τρίψω στη μούρη στον επόμενο που θα έρθει με τέτοιου τύπου διατροφική συμβουλή. Ελπίζω να υπάρξει συνέχεια.

Πολύ καλοί και αξιέπαινοι οι ηρωισμοί...

...αλλά:

"Ποτέ μην εμπιστεύεσαι έναν ήρωα. Ένας ήρωας είναι ικανός για τις πιο παρορμητικές και απερίσκεπτες πράξεις".

The Wicker Tree

Το The Wicker Man χωρίς αμφιβολία από τα καλύτερα έργα που έχω δει. Έργο μυθικό από πολλές απόψεις, τόσο ως αποδοχή από τους φανατικούς του είδους (thriller/horror) και τους κριτκούς, όσο και για τις "περιπέτειες" που πέρασε από της στιγμή της δημιουργίας του. Η ταινία πετσοκόφτηκε από διάφορους "σοφούς" του marketing της εποχής και φυσικά πήγε ψιλοάπατη εμπορικά το 1973 που κυκλοφόρησε. Η αυθεντική κόπια χάθηκε. Το 1979 κυκλοφόρησε μια έκδοση με κάποιες από τις κομμένες σκηνές και έπρεπε να φτάσουμε στο 2001 ώστε να ξεκινήσει μια προσπάθεια αναζήτησης όλων των κομμένων σκηνών που έφερε ένα ικανοποιητικό όπως πιστεύεται αποτέλεσμα. Το 2006 γυρίστηκε ένα τραγικό remake και αυτή είναι η μόνη αναφορά που θα κάνω σε αυτό.

Επί της ουσίας. Έργο με πρώτο όνομα τον Christopher Lee, όχι όμως στο ρόλο του Δράκουλα. Ένας συντηρητικός αστυνομικός δέχεται ένα ανώνυμο σημείωμα που τον πληροφορεί για την εξαφάνιση ενός κοριτσιού στο -φανταστικό- νησί Summerisle της Σκωτίας. Αποφασισμένος να διελευκάνει το μυστήριο, και με την εξουσία του στέμματος, παίρνει το υδροπλάνο του και πάει. Στο νησί συναντάει περίεργους κατοίκους, οι οποίοι αρνούνται μεν την ύπαρξη του κοριτσιού του σημειώματος, αλλά με τρόπο τέτοιο ώστε να προκαλούνται αμφιβολίες στον δαιμόνιο αστυνομικό. Ακούγεται κλισέ για thriller αλλά ναι, οι κάτοικοι έχουν γενικότερα μια περίεργη συμπεριφορά. Παρατηρεί πχ. ο αστυνομικός μια έντονη σεξουαλική απελευθέρωση που προφανώς τον σοκάρει όντας πιστός Χριστιανός, ανύπαντρος, άρα και παρθένος. Εκτός αυτού, στην pub τραγουδάνε άσεμνα τραγούδια, η δασκάλα στο σχολείο μιλάει για το φαλλικό συμβολισμό του μαγιόξυλλου, χρησιμοποιούνται διάφορα ματζούνια και γιατροσόφια άλλων εποχών που σε αντίθεση με το ξεμάτιασμα δεν έχουν επιβιώσει στη σύγχρονη ζωή και άλλα τέτοια περίεργα. Απελπισμένος συναντάται με τον Λόρδο Summerisle (ο Sir) ιδιοκτήτη του νησιού. Σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση που καταλήγει σε αντιπαράθεση, ο Λόρδος πληροφορεί τον αστυνομικό ότι η κοινότητα του νησιού του ακολουθεί μια νεο-παγανιστική λατρεία. Ο αστυνομικός αποφασισμένος να λύσει το μυστήριο αλλά και να αποκαταστήσει την τάξη και την ηθική στο νησί..... ας μη πω παρακάτω, πάντως το φινάλε είναι κορυφαίο.

Τα υπέροχα νέα, και ο ουσιαστικός λόγος για αυτή την ανάρτηση είναι ότι αυτή τη στιγμή γυρίζεται το The Wicker Tree από τον σκηνοθέτη του Wicker Man Robin Hardy και με πρωταγωνιστή τον Christopher Lee. Στηρίζεται στο βιβλίο Cowboys for Christ, το οποίο έγραψε ο Robin Hardy, οραματιζόμενος μια τριλογία. Με το ρυθμό που δουλεύει το τρίτο μέρος ίσως το δούμε σε καμια 30ρια χρόνια και σίγουρα δεν θα πρωταγωνιστεί ο Christopher Lee (εκτός αν με τους ρόλους που έχει παίξει στη ζωή του έχει μάθει κανένα κολπάκι). Τέλος πάντων το έργο το περιμένω με ενθουσιασμό και τα σημάδια είναι καλά: η προσπάθεια έχει μέχρι τώρα συναντήσει φοβερές δυσκολίες, οικονομικές κυρίως και ενώ είχε παγώσει για μεγάλο διάστημα σε σημείο που να φτάσει στα όρια της ακύρωσης, τελικά αναστήθηκε και προγραμματίζεται για το 2010. Άντε με το καλό...

Apagoges SA

"Το Σάββατο οδηγήθηκαν ενώπιον του Εισαγγελέα δέκα άτομα, ενώ πέντε ακόμα μέλη της -εκ των οποίων μάλιστα κάποια θεωρούνται στελέχη- βρίσκονται ήδη στη φυλακή. Ο 16ος συνεργός διαφεύγει της σύλληψης και αναζητείται και για άλλα αδικήματα."

Πέντε άπο τους δεκάξι, ποσοστό άνω του 30% δηλαδή, είναι ήδη στη φυλακή. Οι υπόλοιποι μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα οδηγηθούν επίσης στη φυλακή. Θα μπορούν εύκολα δηλαδή να ανοίξουν κι αυτοί δικές τους τέτοιες δουλειές, προσλαμβάνοντας άλλους που βρίσκονται έξω. Αν κάνουμε κάποιες χονδρικές υποθέσεις:

Από τους 10 που θα μπουν, έστω οι 5 (με συντηρητική προσέγγιση) έχουν πλέον εμπειρία, ικανότητες και όρεξη να στήσουν άλλη μια τέτοια δουλειά για τους οποίους θα χρειαστούν άλλους 10 από έξω. Βάλε άλλους 10 που θα χρειαστούν πλέον οι παλιοί φτάνουμε στους 20. Σκέψου το χρήμα που θα διακινηθεί με τις δουλειές που θα στήσουν αυτοί, την αναδιανομή του πλούτου, την τόνωση της αγοράς κλπ.

Αν αυτό δεν είναι ενίσχυση του επιχειρηματικού πνεύματος, τότε τι είναι;

Hard Reset

Το περιεχόμενο του ιστολογίου που υπήρχε σε αυτή τη διεύθυνση λίγο παλιότερα δεν είναι πλεόν διαθέσιμο. Η παραγωγή νέων αναρτήσεων θα ξεκινήσει σύντομα. Οι αναρτήσεις αυτές θα είναι εντελώς φιλικές προς την κοινωνία. Το παρόν ιστολόγιο θα χρησιμοποιηθεί για την εκτόνωση μέσω γκρίνιας και εξυπνακίστικης κριτικής πάνω σε ποικίλα κοινωνικά θέματα. Θα αφιερωθεί χώρος και για την παράθεση πιο προσωπικών αναρτήσεων που θα αναδεικνύουν το μεγαλείο της ψυχής και του πνεύματος του "κανένα" που θα γράφει εδώ, ώστε να ικανοποιείται ο ναρκισισμός του. Η παραπάνω προσέγγιση έχει δοκιμαστεί από πολλούς ιστολόγους και έχει αποδειχθεί πολύ αποτελεσματική και εντελώς ακίνδυνη. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι προστατέυει από επικίνδυνες παρεκτροπές όπως κοινωνικές συναναστροφές και ουσιαστική δράση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.