Μου αρέσει αυτού του τύπου πίστη στη δύναμη της κάλπης. Έχει ομοιότητες με τη θρησκευτική πίστη. Για να είμαι πιο ακριβής, μοιάζει με τις πρακτικές εξαγνισμού της ψυχής. Όταν κάποιος κάνει αμαρτιές, σκόπιμα ή όχι δεν έχει σημασία, ακολουθεί ένα τελετουργικό εξαγνισμού από προσευχή και νηστεία μέχρι αυτομαστίγωμα, και μηδενίζει έτσι τον μετρητή αμαρτιών του και συνεχίζει. Ακόμα και κάποιος που δεν πολυπιστεύει, έχει μια τάση να αποδίδει κάποιες κακοτυχίες στο κακό ισοζύγιο καλών-κακών πράξεών του.
Έτσι και με τις εκλογές, όλοι δηλώνουν απογοητευμένοι και δύσπιστοι, πάρα πολλοί όμως ανακουφίστηκαν χθές, άλλοι πάλι ζορίστικαν, γενικά λίγοι έμειναν αδιάφοροι. Κατά βάθος όλοι πιστεύουν ότι θα γίνει το μαγικό και θα αλλάξουν όλα προς το καλύτερο.
Αχ και να υπήρχε διαδικασία που να άλλαζε το λαό...
The odds are good, but the goods are odd.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου