Αναλύοντας την ψήφο διαμαρτυρίας

Έχει φανεί κυρίως σε άλλες χώρες, αλλά και στο πρόσφατο παράδειγμα των Ευρωεκλογών ότι η αποχή δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Μιλάω φυσικά για την επιλογή της συνειδητής αποχής ως μέσο έκφρασης διαμαρτυρίας. Μια μεγάλη αποχή μπορεί να προκαλέσει κάποια αίσθηση, κάποιες συζητήσεις, αλλά προσπερνιέται εύκολα μέχρι που απαξιώνεται, αντιμετωπίζεται ως κάτι δεδομένο και φυσιολογικό ακόμα και σε πολύ μεγάλα ποσοστά.

Ο εκλογικός νόμος δυστυχώς αντιμετωπίζει τα λευκά και τα άκυρα ως "μη ψήφους". Ουσιαστικά το να ψηφίσεις λευκό ή άκυρο είναι ακριβώς το ίδιο με το να μη ψηφίσεις καθόλου. Οπότε πάει κι αυτό.

Η επόμενη προσέγγιση είναι ψήφος σε ένα κόμμα με μικρές έως ανύπαρκτες πιθανότητες εισόδου στη βουλή. Πάλι το εκλογικό σύστημα δε βοηθάει μια τέτοια επιλογή μια που ουσιαστικά απλά ενισχύει το πρώτο κόμμα. Βέβαια αν αυτή η τακτική ακολουθηθεί από πολύ κόσμο, υπάρχει μια περίπτωση ενός ψιλοθεαματικού αποτελέσματος, όπως πχ η απρόσμενη είσοδος ενός κόμματος στη βουλή, ή ένα αρκετά ψηλό ποσοστό στα "Λοιπά" κόμματα (πχ άνω του 5%). Απαιτεί αρκετή μαζικότητα έχει κάποια θεαματικά αποτελέσματα.

Η τελευταία προσέγγιση είναι ψήφος σε ένα από τα μικρά κόμματα με ψιλοβέβαιη κοινοβουλευτική εκπροσώπιση. Μια μαζική κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση εκτιμώ ότι μπορεί να έχει αρκετά θεαματικά αποτελέσματα. Όσο να πεις, αν τα κόμματα αυτά συγκεντρώσουν ένα ποσοστό άνω του 25% πχ. διαμορφώνεται ένα πολύ ενδιαφέρον πολιτικό σκηνικό το οποίο είμαι βέβαιος ότι ούτε τα κόμματα εξουσίας, ούτε τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι σε θέση να χειριστούν.

Άμεσα αποτελέσματα δε μπορούν να υπάρξουν βέβαια σε κανένα από τα παραπάνω σενάρια. Θα μπορούσε όμως να δημιουργηθεί ένα ρεύμα, να ξυπνήσουν λίγο οι οι πολίτες κυρίως και οι πολιτικοί δευτερευόντως. Να ξεκουνήσει λίγο το πράγμα, να υπάρξουν ζυμώσεις, νέες ιδέες, κάτι...

Αν κάποιος θέλει να δείξει κάπως τη δυσαρέσκειά του, το χειρότερο που μπορεί να κάνει κατά τη γνώμη μου μετά από το να ψηφίσει ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, είναι να απέχει (ή να ψηφίσει λευκό-άκυρο). Είναι γνωστό ότι πολλοί δε βρίσκουν κανένα κόμμα που να τους εκφράζει. Αλλά στην περίπτωση της ψήφου διαμαρτυρίας, δε ψηφίζεις με ιδεολογικά κριτίρια. Ψηφίζεις στρατηγικά με στόχο να προκαλέσεις μια κάποια αναταραχή. Ή να θέσεις μια βάση για κάποια αναταραχή.

Η θέση μου είναι αντί για αποχή ψήφος εκτός του δικομματισμού, έστω και στην τύχη. Και χαίρομαι που τη στήριξα χωρίς να χρειαστεί να στραφώ σε γραφικότητες του στυλ "η ψήφος είναι ιερό δικαίωμα που κάποιοι έχυσαν το αίμα τους για να το αποκτήσεις" κλπ...