Πλάκα κάνω...
Δεν περίμενα τίποτα από αυτές τις εκλογές. Τα αποτελέσματα ήταν άκρως αναμενόμενα.
Είχα φίλους που πίστευαν πραγματικά ότι ο κόσμος θα δείξει την αποδοκιμασία του σε ΠΑΣΟΚ/ΝΔ ψηφίζοντας αριστερά κόμματα. Οι περισσότεροι από αυτούς σοκαρίστηκαν από τα αποτελέσματα (σε αντίθεση με τις ηγεσίες των κομμάτων που όλες δήλωσαν ικανοποιημένες).
Υπάρχει μια αίσθηση ότι το ΚΚΕ διακαιώθηκε και ανέβηκε πολύ. Δεν λέω ότι πήγε και άσχημα, αλλά η αυξημένη αποχή έχει φουσκώσει κάπως τα ποσοστά του.
Άλλοι σοκαρίστηκαν από το γεγονός ότι η Πορτάλιου με την "Ανοιχτή Πόλη" στην Αθήνα έφαγε τη σκόνη του "απολιτίκ" Αμυρά και ένοιωσε καυτή την ανάσα (πόσο μου αρέσουν αυτές οι φράσεις!) της του Μιχαλολιάκου. Εμένα πάλι μου φάνηκε λίγο πολύ αναμενόμενο.
Οι πιο αστείοι μου φάνηκαν όσοι με περηφάνεια διατυμπάνιζαν ότι θα απέχουν με ύφος "θα τους κάνω τα μούτρα κρέας". Αργότερα άκουγα τους πολιτικούς να ερμηνεύουν την αποχή με τον βολικότερο για αυτούς τρόπο... Λογικό. Μια που στην αποχή δε λες τίποτα, αφήνεις τους άλλους να εκφράσουν τη γνώμη σου, όπως τους βολέυει.
Για να μην πω άλλα τέτοια βαρετά, θέλω να σταθώ σε κάτι που προκάλεσε ένα ελαφρύ χαμόγελο ικανοποίησης στο πρόσωπό μου. Και αυτό δεν ήταν άλλο από το ανελέητο μαύρισμα που κέρασαν οι ψηφοφόροι του νεοσύστατου Δήμου Σαρωνικού στην κυρία "Μαζί τα φάγαμε" Χριστοφάκη. Και στα δικά σου χοντρέ!
Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010
Να μας!
Πατάμε play και ξεκινάμε...
Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων.
Ο απέναντι με ακούει με απορία και μετά,
«Να κι αν είναι κι αν δεν είναι» μου απαντά.
«Να, να , να!...»
Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων.
Είναι τα οράματα που λείπουν
«διότι», «δεν» και τα λοιπά,
είν' ο φόβος, όχι τίποτα σπουδαίο φυσικά,
και που μας κάνει ξαφνικά,
για ό,τι υπάρχει ένα γύρω να μη δίνουμε μια
και «Να, να , να!...»
Για τα παιδία που περιμένουν κι ελπίζουν
νύχτα μέρα με παυσίπονα και ηρεμιστικά,
μήπως έχουμε κάτι να πούμε; Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να , να!...»
Για τους φαντάρους που ονειρεύονται τις νύχτες
κι έναν ύπνο ανεξύπνητο κοιμούνται στη σκοπιά,
μήπως έχουμε κάτι να πούμε; Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να , να!...»
Κάθε φορά που η ζωή μας ακριβαίνει.
Τι περίεργη λιτότης! Δύο μέτρα, δύο σταθμά.
«Η Ελλάδα μας πληγώνει»*. Ε, καλά!
Εμείς «Να, να , να!...»
Εμένα πάντως η Ελλάδα με μουντζώνει,
όμως εσένα πονηρούλη σε πληρώνει τελικά,
μου αγοράζεις ένα ύφος ακριβά ή φτηνά
και «Να, να , να!...»
Αυτοκράτορας σκοτώνει τη μαμά του λέει
διαγράφονται οι λέξεις Άγιος Μέγας και τα λοιπά.
Ιστορίες θα λέμε τώρα; Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να , να!...»
Τετρακόσια χρόνια φάγαμε τους Τούρκους.
Συνηθίσαμε και τρώμε και τους Έλληνες μετά.
Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Ε, καλά!
Εμείς «Να, να , να!...»
Όλα αλλάζουν, ξαναλλάζουν κι αλαλάζουν.
Ένας κόσμος σαν κοπάδι αλαφιασμένο τριγυρνά.
Οι κερκίδες τι σημαίνουν; Ε, καλά.
Εμείς «Να, να , να!...»
«Το μυαλό μου είναι σε φάση να σαλτάρει».
Τουτ' η φράση μου 'χει μείνει από τα Νέα Ελληνικά.
«Πολυτέλειες» θα μου πείτε. Ε, καλά!
Εμείς «Να, να , να!...»
Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων.
Ο απέναντι με ακούει, με κυττάζει και μετά
«Πόση αλήθεια κρύβει τουτ' η ιστορία μου απαντά».
Κι εκεί τελείως ξαφνικά,
Μου θυμίζει κάτι λόγια - κάτι λόγια γνωστά –
ωραία κι αληθινά.
«Το λουλουδάκι αυτό δεν ήταν για μας.
Το κόψαμε, το φάγαμε και το φτύσαμε μετά»**.
αλλά για τέτοια θα λέμε τώρα? Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να , να!...»
Ο απέναντι με ακούει, με κυττάζει και μετά
«Πόση αλήθεια κρύβει τουτ' η ιστορία μου απαντά».
Κι εκεί τελείως ξαφνικά,
Μου θυμίζει κάτι λόγια - κάτι λόγια γνωστά –
ωραία κι αληθινά.
«Το λουλουδάκι αυτό δεν ήταν για μας.
Το κόψαμε, το φάγαμε και το φτύσαμε μετά»**.
αλλά για τέτοια θα λέμε τώρα? Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να , να!...»
Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010
Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010
Νεο μουσείο Ακρόπολης
Ένα χρόνο είχε ανοίξει και η μόνη μου επαφή με αυτό ήταν στις όποιες βόλτες στην περιοχή. Η θέα του δε μου κίνησε το ενδιαφέρον να το επισκευθώ. Μου φαινόταν πραγματικά άσχημο. Αυτό το concept με την αντανάκλαση της Ακρόπολης μου φαινόταν φτηνό. Άσε που το είχα δει και σε μια αντιπροσωπία αυτοκινήτων που καθρέφτιζε τα ολοκαίνουργια αυτοκίνητα που ήταν παρατεταγμένα μπροστά. Όλο αυτό το γυαλί και το μπετό δεν είναι πολύ του γούστου μου.
Και ύστερα ήταν όλη αυτή η φασαρία με τα κτίρια που "έπρεπε" να κατεδαφιστούν. Ήταν φανερό ότι το κτίριο του νέου μουσείου της Ακρόπολης ήταν ένα κτίριο "φωνακλάδικο". Ένα κτίριο που δεν προσπάθησε να προσαρμοστεί στο χώρο του, αλλά αντίθετα απαίτησε από το χώρο να προσαρμοστεί σε αυτό. Και αυτή η νοοτροπία δεν ταιριάζει σε ένα μουσείο της Ακρόπολης, σε αυτό που θα έπρεπε να αντιπροσωπεύει, καθώς και στη γειτονιά του.
Άκουγα από πολλούς να λένε ότι αισθάνονται "υπερήφανοι" για αυτό το μουσείο. Το επισκεύθηκα κι εγώ για να αποκτήσω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη. Αρχικά μου φάνηκε πάρα πολύ μεγάλο, πιο μεγάλο από όσο χρειαζόταν. Μέσα τίποτα δε μου θύμιζε την Ακρόπολη, πέρα από τα εκθέματα και την ίδια την Ακρόπολη που φαινόταν μέσα από τα μεγάλα τζάμια. Κατα τ'άλλα γκρίζο μπετό και μέταλλο. Και μια αίσθηση ότι το ίδιο το κτίριο επιδιώκει να κλέψει την παράσταση από το ίδιο το μνημείο (και φυσικά από οποιοδήποτε άλλο κτίριο στην πόλη).
Άσχημη εντύπωση μου προκάλεσε και το γεγονός ότι το μουσείο "απαρνιέται" την πόλη της Αθήνας, σαν να ντρέπεται για αυτή. Το κάνει αυτό επιτρέποντας καθαρή θέα αποκλειστικά στην Ακρόπολη και κρύβοντας τη θέα στην πόλη. Εντάξει, η Αθήνα δεν είναι και η πιο όμορφη πόλη του κόσμου. Αλλά είναι η πόλη της Ακρόπολης και δεν μπορεί το μουσείο της Ακρόπολης να την "φτύνει" τόσο επιδεικτικά.
Συνοψίζοντας έχω να πω ότι αν αυτό ήταν ένα terminal αεροδρομίου θα το θεωρούσα πραγματικά πολύ ωραίο. Επίσης θα με εντυπωσίαζε ως mall (για να είμαι ειλικρινής όταν ήμουν μέσα ένοιωθα ότι ήμουν σε mall και ειδικότερα στον όροφο με το εστιατόριο-καφέ). Άλλα ώς μουσείο Ακρόπολης: EPIC FAIL!
Και ύστερα ήταν όλη αυτή η φασαρία με τα κτίρια που "έπρεπε" να κατεδαφιστούν. Ήταν φανερό ότι το κτίριο του νέου μουσείου της Ακρόπολης ήταν ένα κτίριο "φωνακλάδικο". Ένα κτίριο που δεν προσπάθησε να προσαρμοστεί στο χώρο του, αλλά αντίθετα απαίτησε από το χώρο να προσαρμοστεί σε αυτό. Και αυτή η νοοτροπία δεν ταιριάζει σε ένα μουσείο της Ακρόπολης, σε αυτό που θα έπρεπε να αντιπροσωπεύει, καθώς και στη γειτονιά του.
Άκουγα από πολλούς να λένε ότι αισθάνονται "υπερήφανοι" για αυτό το μουσείο. Το επισκεύθηκα κι εγώ για να αποκτήσω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη. Αρχικά μου φάνηκε πάρα πολύ μεγάλο, πιο μεγάλο από όσο χρειαζόταν. Μέσα τίποτα δε μου θύμιζε την Ακρόπολη, πέρα από τα εκθέματα και την ίδια την Ακρόπολη που φαινόταν μέσα από τα μεγάλα τζάμια. Κατα τ'άλλα γκρίζο μπετό και μέταλλο. Και μια αίσθηση ότι το ίδιο το κτίριο επιδιώκει να κλέψει την παράσταση από το ίδιο το μνημείο (και φυσικά από οποιοδήποτε άλλο κτίριο στην πόλη).
Άσχημη εντύπωση μου προκάλεσε και το γεγονός ότι το μουσείο "απαρνιέται" την πόλη της Αθήνας, σαν να ντρέπεται για αυτή. Το κάνει αυτό επιτρέποντας καθαρή θέα αποκλειστικά στην Ακρόπολη και κρύβοντας τη θέα στην πόλη. Εντάξει, η Αθήνα δεν είναι και η πιο όμορφη πόλη του κόσμου. Αλλά είναι η πόλη της Ακρόπολης και δεν μπορεί το μουσείο της Ακρόπολης να την "φτύνει" τόσο επιδεικτικά.
Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010
"Γεωβιολογία"
Σε μια από τις βόλτες μου στο Διαδίκτυο, πέτυχα την ιστοσελίδα του συλλόγου ολιστικής αρχιτεκτονικής και οικολογικής δόμησης (Σ.ΟΛ.ΑΡ). Αν και αρχικά η λέξη "ολιστικής" με προβλημάτισε λόγω πρότερου ανέντιμου βίου, προσπάθησα να σκεφτώ λογικά και κατέληξα ότι στο κάτω κάτω η λέξη από μόνη της δε μου φταίει σε τίποτα απλά επειδή κάποιοι τη χρησιμοποιούν συχνά παρουσιάζοντας ψευδοεπιστημονικές θεωρείες.
Πέρα από τα διάφορα ενδιαφέροντα της σελίδας, μου τράβηξε το ενδιαφέρον ενα link για την "ομάδα γεωβιολογίας". Σύμφωνα με την ιστοσελίδα, η "ομάδα γεωβιολογίας" του Σ.ΟΛ.ΑΡ πραγματοποιεί εκδηλώσεις και σεμινάρια καθώς και "δωρεάν μετρήσεις σε σπίτια ασθενών, των οποίων η νόσος δεν ωφείλεται στην κληρονομικότητα η στην κακή διατροφή η στην γενικότερη μόλυνση του περιβάλλοντος, αλλά στις ακτινοβολίες...". Εδώ άρχισε κάτι να μη μου αρέσει...
Αρχικά είπα να ψάξω να δω τι είναι η γεωβιολογία. Από σελίδα του CalTech πληροφορήθηκα ότι οι γεωβιολόγοι ασχολούνται με την αλληλεπίδραση της βιόσφαιρας (οποιασδήποτε δηλαδή μορφής ζωής στη Γη) με τα χημικά και φυσικά χαρακτηριστικά της Γης. Πιο αναλυτικά το από το University of Southern California πληροφορούμαστε ότι κάποια από τα θέματα που εξετάζει η γεωβιολογία είναι:
Πίσω στη σχετική σελίδα του Σ.ΟΛ.ΑΡ. στη σελίδα για τη γεωβιολογία υπάρχει ενα link σε μια παρουσίαση για την εκπομπή ραδονίου που δυστυχώς δεν κατάφερα να κατεβάσω, και ένα link σε ένα άρθρο με τίτλο "Γεωβιολογία - Οι επικίνδυνες ακτινοβολίες στο χλωρο των κτηρίων". Εκ πρώτης όψεως ο τίτλος δε μου φάνηκε να συμφωνεί πολύ με τις ασχολίες της γεωβιολογίας.
Το άρθρο ξεκινάει με αναφορά στην επικινδυνότητα των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων στην ανθρώπινη υγεία. Γνωστό θέμα που απασχολεί αρκετά την επιστημονική κοινότητα. Ακολουθεί αναφορά σε εντοπισμό ραδιενέργειας στο χάλυβα που χρησιμοποιείται στο οπλισμένο σκυρόδερμα. Το ζήτημα είναι αρκετά ενδιαφέρον, εξακολουθούσε όμως να πλανάται το ερώτημα "τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη γεωβιολογία;"
Όσπου λίγο παρακάτω φτάνω στα "ωραία ". Για να μην μακρυγορώ, το άρθρο παρουσιάζει ως "γεωβιολογία" τα εξής: η επιφάνεια της Γης σαρρώνεται από ένα δίκτυο ακτινοβολίας "του οποίου οι συνιστώσες έχουν κατεύθυνση από Βορρά προς Νότο και από Δύση προς ανατολή". Η ακτινοβολία αυτή ονομάζεται κοσμο-τελλουρική σχηματίζοντας ορθογώνια 2 x 2.5 μέτρα. Το δε πάχος αυτών των τειχών που "ανεβαίνουν κατακόρυφα προς τα πάνω", είναι 0,21 μέτρα. Η ακτινοβολία αυτή μεγιστοποιείται λέει στα σημεία που οι γραμμές του δικτύου συναντιούνται, σχηματίζοντας "γεωπαθολογικούς κόμβους", γνωστούς και ως κόμβους H. Οι κόμβοι αυτοί έχουν επιπτώσεις στην υγεία και καλό είναι να μην τοποθετούμε το κρεβάτι μας πάνω τους. Όλα αυτά τα ανακάλυψε ο Δρ. Ernst Hartman του Πανεπιστημίου της Χαιδεμβέργης που παρουσιάζεται ως πατέρας της "γεωβιολογίας". Ακολουθούν αναφορές σε πειράματα σε ποντίκια με τρομακτικά αποτελέσματα.
Κάγκελο ο Xavier...! Επειδή είμαι των θετικών επιστημών, απόρρησα πραγματικά πως μου είχε ξεφύγει αυτό το ζήτημα (και εδώ θέλω να παρακαλέσω την Cynical να με διαφωτίσει σε περίπτωση που ξέρει κάτι παραπάνω). Ξεκινάω νέα έρευνα. Αρχικά στο virtual Journal of Geobiology δεν κατάφερα να εντοπίσω σχετική βιβλιογραφία. Έψαξα να βρώ πληροφορίες και για τον διάσημο Δρ. Ernst Hartman (ή Hartmann). Δε μπόρεσα να εντοπίσω ούτε καν τη βιογραφία του. Εντόπισα όμως κάποιες αναφορές στο "έργο" του...
Με φράσεις κλειδιά όπως "Hartmann Grid", "geopathogenic nodes", "geopathology" (και στα ελληνικά) και διάφορα τέτοια μου ανοίχτηκε ένα νέο λαμπρό κεφάλαιο ψευδοεπιστημονικών θεωριών. Απ'ολα είχε το menu. Ραβδοσκοπία (για τον εντοπισμό κόμβων), συσκευές εντοπισμού (γεωμαγνητόμετρα !!!) και "ουδετεροποίησης" των παθογόνων κόμβων, τρομακτικές ιστορίες για καρκίνους, λευχαιμίες και γενικά πολύ θανατερό (κορυφαία η ιστορία μιας πολυκατοικίας όπου σε κάθε όροφο υπήρχε παιδάκι με καρκίνο και τα δωμάτιά τους προφανώς ήταν το ένα κάτω από το άλλο και όλα μαζί πάνω σε έναν κόμβο), γάτες που κοιμούνται σε τέτοιους κόμβους, σκύλους που τους αποφεύγουν, παραλληλισμός με τον βελονισμό, αναφορές στο ying και το yang, οι γνωστοί "χώροι" με τις διάφορες "θετικές" και "αρνητικές" ενέργειες, φυσικά αναφορές στην "αρχαία σοφία" που με τα χρόνια ξεχάστηκε ή σύμφωνα με άρθρο του περιοδικού Δαυλός απαγορεύτηκε κατά τον μεσαίωνα κλπ κλπ.
Μέσα σε όλα αυτά μου έκανε μεγάλη εντύπωση από που ξεκίνησα (οικολογική δόμηση) και που κατέληξα (να διαβάζω πράγματα με θεματολογία Χαρδαβέλα και Λιακόπουλου). Με χαρά πάντως θα ήθελα να μου υποδείξει κανείς πραγματικές επιστημονικές ενδείξεις και δημοσιεύσεις για αυτόν τον Hartmann και τους κόμβους του.
Πέρα από τα διάφορα ενδιαφέροντα της σελίδας, μου τράβηξε το ενδιαφέρον ενα link για την "ομάδα γεωβιολογίας". Σύμφωνα με την ιστοσελίδα, η "ομάδα γεωβιολογίας" του Σ.ΟΛ.ΑΡ πραγματοποιεί εκδηλώσεις και σεμινάρια καθώς και "δωρεάν μετρήσεις σε σπίτια ασθενών, των οποίων η νόσος δεν ωφείλεται στην κληρονομικότητα η στην κακή διατροφή η στην γενικότερη μόλυνση του περιβάλλοντος, αλλά στις ακτινοβολίες...". Εδώ άρχισε κάτι να μη μου αρέσει...
Αρχικά είπα να ψάξω να δω τι είναι η γεωβιολογία. Από σελίδα του CalTech πληροφορήθηκα ότι οι γεωβιολόγοι ασχολούνται με την αλληλεπίδραση της βιόσφαιρας (οποιασδήποτε δηλαδή μορφής ζωής στη Γη) με τα χημικά και φυσικά χαρακτηριστικά της Γης. Πιο αναλυτικά το από το University of Southern California πληροφορούμαστε ότι κάποια από τα θέματα που εξετάζει η γεωβιολογία είναι:
- η εξέλιξη της ζωής στη Γη
- ο ρόλος των οργανισμών στη διάβρωση
- η συσσώρευση μικροοργανισμών σε επιφάνειες
- οι βιολογικές επιπτώσεις ρυπογόνων ουσιών
- η γεωλογία και βιοχημεία των ωκεανών
- η πορεία στοιχείων στη βιόσφαιρα μέσα στο χρόνο
- ο πολλαπλασιασμός βλαβερών φυκών και παράκτιες παθογενέσεις
- ακόμα και η αναζήτηση ζωής σε άλλους πλανήτες (αστροβιολογία)
Πίσω στη σχετική σελίδα του Σ.ΟΛ.ΑΡ. στη σελίδα για τη γεωβιολογία υπάρχει ενα link σε μια παρουσίαση για την εκπομπή ραδονίου που δυστυχώς δεν κατάφερα να κατεβάσω, και ένα link σε ένα άρθρο με τίτλο "Γεωβιολογία - Οι επικίνδυνες ακτινοβολίες στο χλωρο των κτηρίων". Εκ πρώτης όψεως ο τίτλος δε μου φάνηκε να συμφωνεί πολύ με τις ασχολίες της γεωβιολογίας.
Το άρθρο ξεκινάει με αναφορά στην επικινδυνότητα των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων στην ανθρώπινη υγεία. Γνωστό θέμα που απασχολεί αρκετά την επιστημονική κοινότητα. Ακολουθεί αναφορά σε εντοπισμό ραδιενέργειας στο χάλυβα που χρησιμοποιείται στο οπλισμένο σκυρόδερμα. Το ζήτημα είναι αρκετά ενδιαφέρον, εξακολουθούσε όμως να πλανάται το ερώτημα "τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη γεωβιολογία;"
Όσπου λίγο παρακάτω φτάνω στα "ωραία ". Για να μην μακρυγορώ, το άρθρο παρουσιάζει ως "γεωβιολογία" τα εξής: η επιφάνεια της Γης σαρρώνεται από ένα δίκτυο ακτινοβολίας "του οποίου οι συνιστώσες έχουν κατεύθυνση από Βορρά προς Νότο και από Δύση προς ανατολή". Η ακτινοβολία αυτή ονομάζεται κοσμο-τελλουρική σχηματίζοντας ορθογώνια 2 x 2.5 μέτρα. Το δε πάχος αυτών των τειχών που "ανεβαίνουν κατακόρυφα προς τα πάνω", είναι 0,21 μέτρα. Η ακτινοβολία αυτή μεγιστοποιείται λέει στα σημεία που οι γραμμές του δικτύου συναντιούνται, σχηματίζοντας "γεωπαθολογικούς κόμβους", γνωστούς και ως κόμβους H. Οι κόμβοι αυτοί έχουν επιπτώσεις στην υγεία και καλό είναι να μην τοποθετούμε το κρεβάτι μας πάνω τους. Όλα αυτά τα ανακάλυψε ο Δρ. Ernst Hartman του Πανεπιστημίου της Χαιδεμβέργης που παρουσιάζεται ως πατέρας της "γεωβιολογίας". Ακολουθούν αναφορές σε πειράματα σε ποντίκια με τρομακτικά αποτελέσματα.
Κάγκελο ο Xavier...! Επειδή είμαι των θετικών επιστημών, απόρρησα πραγματικά πως μου είχε ξεφύγει αυτό το ζήτημα (και εδώ θέλω να παρακαλέσω την Cynical να με διαφωτίσει σε περίπτωση που ξέρει κάτι παραπάνω). Ξεκινάω νέα έρευνα. Αρχικά στο virtual Journal of Geobiology δεν κατάφερα να εντοπίσω σχετική βιβλιογραφία. Έψαξα να βρώ πληροφορίες και για τον διάσημο Δρ. Ernst Hartman (ή Hartmann). Δε μπόρεσα να εντοπίσω ούτε καν τη βιογραφία του. Εντόπισα όμως κάποιες αναφορές στο "έργο" του...
Με φράσεις κλειδιά όπως "Hartmann Grid", "geopathogenic nodes", "geopathology" (και στα ελληνικά) και διάφορα τέτοια μου ανοίχτηκε ένα νέο λαμπρό κεφάλαιο ψευδοεπιστημονικών θεωριών. Απ'ολα είχε το menu. Ραβδοσκοπία (για τον εντοπισμό κόμβων), συσκευές εντοπισμού (γεωμαγνητόμετρα !!!) και "ουδετεροποίησης" των παθογόνων κόμβων, τρομακτικές ιστορίες για καρκίνους, λευχαιμίες και γενικά πολύ θανατερό (κορυφαία η ιστορία μιας πολυκατοικίας όπου σε κάθε όροφο υπήρχε παιδάκι με καρκίνο και τα δωμάτιά τους προφανώς ήταν το ένα κάτω από το άλλο και όλα μαζί πάνω σε έναν κόμβο), γάτες που κοιμούνται σε τέτοιους κόμβους, σκύλους που τους αποφεύγουν, παραλληλισμός με τον βελονισμό, αναφορές στο ying και το yang, οι γνωστοί "χώροι" με τις διάφορες "θετικές" και "αρνητικές" ενέργειες, φυσικά αναφορές στην "αρχαία σοφία" που με τα χρόνια ξεχάστηκε ή σύμφωνα με άρθρο του περιοδικού Δαυλός απαγορεύτηκε κατά τον μεσαίωνα κλπ κλπ.
Μέσα σε όλα αυτά μου έκανε μεγάλη εντύπωση από που ξεκίνησα (οικολογική δόμηση) και που κατέληξα (να διαβάζω πράγματα με θεματολογία Χαρδαβέλα και Λιακόπουλου). Με χαρά πάντως θα ήθελα να μου υποδείξει κανείς πραγματικές επιστημονικές ενδείξεις και δημοσιεύσεις για αυτόν τον Hartmann και τους κόμβους του.
Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010
Orthodox brothers in arms
Μιλάμε για πολύ γέλιο...
EDIT: Μου αρέσει σαν ιδέα και το OrthoBox Brothers.
EDIT: Μου αρέσει σαν ιδέα και το OrthoBox Brothers.
Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010
Ωστε τα μαλλιά φυτρώνουν πιο γρηγορα απο τα δέντρα!...
Με ενδιαφέρον είδα μια διαφήμιση από το Υπουργείο Περιβάλλοντος που έχει λέει σκοπό να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες σχετικά με τις πυρκαγιές.
Η διαφήμιση δείχνει μια κοπέλα να ξυρίζει τα μαλιά της και ακολουθεί το συγκλονιστικό ερώτημα: «αν σου έλεγαν ότι θα ξαναφυτρώσουν σε 30 χρόνια δεν θα το σκεφτόσουν λίγο καλύτερα;»
Δεν ξέρω από που να αρχίσω για το πόσο άχρηστη είναι αυτή η διαφήμιση. Ο παραλληλισμός δάσος-μαλλιά είναι εντελώς άστοχος μια που τα κίνητρα που οδηγούν στις δύο πράξεις είναι εντελώς διαφορετικά.
Ας φανταστούμε το επίπεδο ευαισθητοποίησης σε διάφορες κατηγορίες ανθρώπων (και όχι μόνο) που προκαλούν πυρκαγιές:
1. Κλασσικοί εμπρηστές: Νομίζω το γεγονός ότι το δάσος κάνει 30 ή 50 χρόνια για να ξαναδημιουργηθεί, μάλλον σαν θετικό φαίνεται.
2. Άνθρωποι που πετάνε επικίνδυνα σκουπίδια στα δάση: Once a malakas, always a malakas. Χαμένος κόπος.
3. Απρόσεκτοι άνθρωποι που κάνουν επικίνδυνες δουλειές (π.χ. κάψιμο ξερόχορτων) σε λάθος χρόνο και τόπο: Το πιθανότερο είναι να συμφωνήσουν με το μήνυμα της διαφήμισης και να θαυμάσουν τους εαυτούς τους που ξέρουν και παίρνουν τις κατάλληλες προφυλάξεις. Αυτοί πάντα ξέρουν καλύτερα από τον κάθε άσχετο.
4. ΔΕΗ: :-D
Τσάμπα δημόσιο χρήμα...
Δεν ξέρω από που να αρχίσω για το πόσο άχρηστη είναι αυτή η διαφήμιση. Ο παραλληλισμός δάσος-μαλλιά είναι εντελώς άστοχος μια που τα κίνητρα που οδηγούν στις δύο πράξεις είναι εντελώς διαφορετικά.
Ας φανταστούμε το επίπεδο ευαισθητοποίησης σε διάφορες κατηγορίες ανθρώπων (και όχι μόνο) που προκαλούν πυρκαγιές:
1. Κλασσικοί εμπρηστές: Νομίζω το γεγονός ότι το δάσος κάνει 30 ή 50 χρόνια για να ξαναδημιουργηθεί, μάλλον σαν θετικό φαίνεται.
2. Άνθρωποι που πετάνε επικίνδυνα σκουπίδια στα δάση: Once a malakas, always a malakas. Χαμένος κόπος.
3. Απρόσεκτοι άνθρωποι που κάνουν επικίνδυνες δουλειές (π.χ. κάψιμο ξερόχορτων) σε λάθος χρόνο και τόπο: Το πιθανότερο είναι να συμφωνήσουν με το μήνυμα της διαφήμισης και να θαυμάσουν τους εαυτούς τους που ξέρουν και παίρνουν τις κατάλληλες προφυλάξεις. Αυτοί πάντα ξέρουν καλύτερα από τον κάθε άσχετο.
4. ΔΕΗ: :-D
Τσάμπα δημόσιο χρήμα...
Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010
Στις μέρες μας...
... ο καθένας ανα πάσα στιγμή μπορεί να εκραγεί.
...τικ-τακ τικ-τακ τικ-τακ τικ-τακ τικ-τακ...
...τικ-τακ τικ-τακ τικ-τακ τικ-τακ τικ-τακ...
Δευτέρα 31 Μαΐου 2010
Quit Facebook Day
Σήμερα είναι η ημέρα μιας κίνησης χρηστών να εγκαταλείψουν το Facebook. Θεωρούν ότι το Facebook δε σέβεται τους χρήστες του, τα προσωπικά τους δεδομένα και το μέλλον το διαδικτύου ως ένα μέσο ανοιχτό και ασφαλές.
Παράλληλα άλλοι χρήστες ετοιμάζουν διαμαρτυρία μέσω ενός group στο Facebook και μέσω Twitter στις 6 Ιουνίου.
Όπως αναφέρει και ο Richard Stallman καθώς και αυτό το άρθρο, η πίεση προς το Facebook να προστατεύσει καλύτερα τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών του είναι παντελώς μάταιη. Κι αυτό γιατί οι χρήστες του Facebook δεν είναι οι πελάτες του αλλά το προϊόν του. Πελάτες είναι οι εταιρίες που διαφημίζονται και που συλλέγουν πληροφορίες από το Facebook για διάφορους λόγους που τους αποφέρουν χρήματα. Και προφανώς τα έσοδα του Facebook από τις εταιρίες είναι αρκετά μεγάλα ώστε να μπορεί να στηρίζει και να διευρύνει και την τεράστια υποδομή που απαιτεί η "υπηρεσία" του.
Γιάυτό λοιπόν δεν έχει νόημα η διαμαρτυρία, έχει νόημα η "απεξάρτηση". Όλοι ξέρουν πως ήταν η ζωή πριν το Facebook. Επιστροφή εκεί.
Παράλληλα άλλοι χρήστες ετοιμάζουν διαμαρτυρία μέσω ενός group στο Facebook και μέσω Twitter στις 6 Ιουνίου.
Όπως αναφέρει και ο Richard Stallman καθώς και αυτό το άρθρο, η πίεση προς το Facebook να προστατεύσει καλύτερα τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών του είναι παντελώς μάταιη. Κι αυτό γιατί οι χρήστες του Facebook δεν είναι οι πελάτες του αλλά το προϊόν του. Πελάτες είναι οι εταιρίες που διαφημίζονται και που συλλέγουν πληροφορίες από το Facebook για διάφορους λόγους που τους αποφέρουν χρήματα. Και προφανώς τα έσοδα του Facebook από τις εταιρίες είναι αρκετά μεγάλα ώστε να μπορεί να στηρίζει και να διευρύνει και την τεράστια υποδομή που απαιτεί η "υπηρεσία" του.
Γιάυτό λοιπόν δεν έχει νόημα η διαμαρτυρία, έχει νόημα η "απεξάρτηση". Όλοι ξέρουν πως ήταν η ζωή πριν το Facebook. Επιστροφή εκεί.
Τρίτη 25 Μαΐου 2010
Οι προλετάριοι της Ελλάδας
Η ομάδα ανθρώπων που περιγράφεται εδώ, νομίζω έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον και αναρωτιέμαι αν και πως θα παίξει ρόλο στις από εδώ και πέρα εξελίξεις.
Παρασκευή 21 Μαΐου 2010
Νέα είναι μόνο τα κακά νέα
Η χθεσινή πορεία αντιμετωπίστηκε πάνω κάτω όπως οι αποκριάτικες εκδηλώσεις του δήμου Αθηναίων. Το κακό είναι ότι αυτό δεν έγινε μόνο από τα ΜΜΕ. Βέβαια το ρυθμό πάντα τα ΜΜΕ τον δίνουν, ελπίζω όχι για πολύ.
Έτσι προς ενημέρωση όσων δεν το γνωρίζουν, χθες στο κέντρο της Αθήνας έγινε (άλλη μία) πολύ μεγάλη πορεία σχετικα ήσυχη. Βέβαια δεν είχε νεκρούς αυτή τη φορά οπότε οι part-time μοιρολογίστρες έμειναν χωρίς δουλειά. Όποια μοιρολογίστρα ενδιαφέρεται πάντως, μπορώ να της δώσω μια λίστα με τα πιο φρέσκα εργατικά ατυχήματα.
Έτσι προς ενημέρωση όσων δεν το γνωρίζουν, χθες στο κέντρο της Αθήνας έγινε (άλλη μία) πολύ μεγάλη πορεία σχετικα ήσυχη. Βέβαια δεν είχε νεκρούς αυτή τη φορά οπότε οι part-time μοιρολογίστρες έμειναν χωρίς δουλειά. Όποια μοιρολογίστρα ενδιαφέρεται πάντως, μπορώ να της δώσω μια λίστα με τα πιο φρέσκα εργατικά ατυχήματα.
Δευτέρα 17 Μαΐου 2010
Aντίθετα με το τι πιστεύεται...
... ο Ronnie James Dio είναι ο άνθρωπος στον οποίο απευθύνονται οι περισσότερες προσευχές παγκοσμίως. Και ο αριθμός τους πρόκειται να αυξηθεί κατακόρυφα.
Παρασκευή 7 Μαΐου 2010
Μια μικρή επλίδα
Αν ελπίζω σε κάτι αυτές τις μέρες είναι στο ξύπνημα των ανθρώπων που τόσο καιρό βλέπουν, θλίβονται, αγανακτούν, κρίνουν, έχουν έξυπνες ιδέες, διάθεση για να λύσουν προβλήματα και να βελτιώσουν τα πράγματα.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι ενώ τα έχουν όλα αυτά τόσο καλά στο μυαλό τους, ψηφίζουν απάθεια. Ενώ βλέπουν τα κακώς κείμενα, αφήνουν όλη τη διαμαρτυρία στις παραδοσιακές ομάδες διαμαρτυρίας. Αυτές που εκφύλισαν επί πολλά χρόνια κάθε μορφή διαμαρτυρίας. Και τελικά αναλώνονται στο να τις επικρίνουν. Αλλά δεν κάνουν τίποτα. Κρίνουν τους πολιτικούς, κρίνουν τους διαμαρτυρόμενους που κατεβαίνουν στους δρόμους, θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα, έχουν blogs, γράφουν οργισμένες αναρτήσεις, εύστοχες πολλές φορές αναλύσεις και μένουν εκεί.
Προσωπικά δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη στην κοινοβουλευτική και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά που αυτή τη στιγμή ηγείται κατά κάποιον τρόπο της όποιας έκφρασης λαϊκής οργής. Ελπίζω η πραγματική λαϊκή οργή να οργανωθεί. Έτσι ώστε αν τελικά καταφέρει και κερδίσει κάτι, να μην καπελωθεί από πολιτικάντηδες όπως έγινε στο παρελθόν.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι ενώ τα έχουν όλα αυτά τόσο καλά στο μυαλό τους, ψηφίζουν απάθεια. Ενώ βλέπουν τα κακώς κείμενα, αφήνουν όλη τη διαμαρτυρία στις παραδοσιακές ομάδες διαμαρτυρίας. Αυτές που εκφύλισαν επί πολλά χρόνια κάθε μορφή διαμαρτυρίας. Και τελικά αναλώνονται στο να τις επικρίνουν. Αλλά δεν κάνουν τίποτα. Κρίνουν τους πολιτικούς, κρίνουν τους διαμαρτυρόμενους που κατεβαίνουν στους δρόμους, θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα, έχουν blogs, γράφουν οργισμένες αναρτήσεις, εύστοχες πολλές φορές αναλύσεις και μένουν εκεί.
Προσωπικά δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη στην κοινοβουλευτική και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά που αυτή τη στιγμή ηγείται κατά κάποιον τρόπο της όποιας έκφρασης λαϊκής οργής. Ελπίζω η πραγματική λαϊκή οργή να οργανωθεί. Έτσι ώστε αν τελικά καταφέρει και κερδίσει κάτι, να μην καπελωθεί από πολιτικάντηδες όπως έγινε στο παρελθόν.
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
Oh... you bet dude!
"The [US] reaction is that [Greek] people will simply refuse to accept the austerity plan".
"If the Greeks are this upset, then maybe we need to worry about the Portuguese and Spanish and Italians being upset with the cuts they're going to have to make."
"If the Greeks are this upset, then maybe we need to worry about the Portuguese and Spanish and Italians being upset with the cuts they're going to have to make."
Τρίτη 4 Μαΐου 2010
Κανένας στους δρόμους!!!
Τώρα σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση είναι ευκαιρία να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι. Η μύγα από το γάλα. Ο καφές από το κατακάθι. Η τρίχα από τη σούπα. Και ούτω καθεξής.
Τώρα με τα νέα μέτρα, θα δημιουργηθεί η ευκαιρία να μπει μια τάξη στην Ελλάδα. Να σταματήσει αυτή η ανοργανωσιά και η ασυδοσία που επικρατούσε και να ξημερώσουν καλύτερες μέρες. Μέρες που θα ωφεληθούν οι άξιοι και θα τιμωρηθούν τα λαμόγια.
Τώρα είναι κρίσιμο να διαχωρίσουμε τη θέση μας από ό,τι παλιό και φαύλο. Τα νέα μέτρα έχουν τρομοκρατήσει τους προνομιούχους. Τρέμουν ότι ήρθε το τέλος των ημερών που ζούσαν πλουσιοπάροχα εις βάρος σου. Και για να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους θα βγουν στους δρόμους. Θα κάνουν πορείες, απεργίες, θα πλακώνονται με τα ΜΑΤ, θα βεβηλώνουν ιερά κτίρια όπως το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ κλπ. Εμείς οι σωστοί όμως ξέρουμε πως όλοι αυτοί έχουν για χρόνια σπαταλήσει τα λεφτά του κράτους εις βάρος μας.
Γι'αυτό λοιπόν στις ταραγμένες μέρες που έρχονται, διατράνωσε την επι χρόνια τιμιότητά σου: κάτσε σπίτι σου. Οι σωστοί και νόμιμοι πολίτες αυτή την περίοδο πρέπει να χαίρονται. Οι άτιμοι και φαύλοι, τα γνωστά λαμόγια, όλοι οι κάτοχοι Cayenne και φουσκωτών θα βγουν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν. Εσύ κάνε τη διαφορά. Μη μασήσεις. Δείξε το πρόσωπο της άλλης Ελλάδας, της οργάνωσης, της τιμιότητας, της αξιοκρατίας. Αυτής που θα έρθει ΜΟΝΟ αν κάτσεις ήσυχος στον καναπέ σου.
Κι αν τύχει και ζοριστείς και λίγο, κάνε κράτει. Όταν έρθει η Βασιλεία των Άξιων θα ανταμοιφθείς.
Τώρα με τα νέα μέτρα, θα δημιουργηθεί η ευκαιρία να μπει μια τάξη στην Ελλάδα. Να σταματήσει αυτή η ανοργανωσιά και η ασυδοσία που επικρατούσε και να ξημερώσουν καλύτερες μέρες. Μέρες που θα ωφεληθούν οι άξιοι και θα τιμωρηθούν τα λαμόγια.
Τώρα είναι κρίσιμο να διαχωρίσουμε τη θέση μας από ό,τι παλιό και φαύλο. Τα νέα μέτρα έχουν τρομοκρατήσει τους προνομιούχους. Τρέμουν ότι ήρθε το τέλος των ημερών που ζούσαν πλουσιοπάροχα εις βάρος σου. Και για να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους θα βγουν στους δρόμους. Θα κάνουν πορείες, απεργίες, θα πλακώνονται με τα ΜΑΤ, θα βεβηλώνουν ιερά κτίρια όπως το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ κλπ. Εμείς οι σωστοί όμως ξέρουμε πως όλοι αυτοί έχουν για χρόνια σπαταλήσει τα λεφτά του κράτους εις βάρος μας.
Γι'αυτό λοιπόν στις ταραγμένες μέρες που έρχονται, διατράνωσε την επι χρόνια τιμιότητά σου: κάτσε σπίτι σου. Οι σωστοί και νόμιμοι πολίτες αυτή την περίοδο πρέπει να χαίρονται. Οι άτιμοι και φαύλοι, τα γνωστά λαμόγια, όλοι οι κάτοχοι Cayenne και φουσκωτών θα βγουν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν. Εσύ κάνε τη διαφορά. Μη μασήσεις. Δείξε το πρόσωπο της άλλης Ελλάδας, της οργάνωσης, της τιμιότητας, της αξιοκρατίας. Αυτής που θα έρθει ΜΟΝΟ αν κάτσεις ήσυχος στον καναπέ σου.
Κι αν τύχει και ζοριστείς και λίγο, κάνε κράτει. Όταν έρθει η Βασιλεία των Άξιων θα ανταμοιφθείς.
Κυριακή 2 Μαΐου 2010
Δευτέρα 26 Απριλίου 2010
Το "DNA του έλληνα"
Με έχει πραγματικά κουράσει όλο αυτό το βαρύ κλίμα που έχει κάτσει παντού. Όλοι είναι σαστισμένοι, αμηχανοι και φοβισμένοι. Πραγματικά για λύπηση.
Αυτό που με έχει κουράσει περισσότερο όμως, είναι η απουσία μιας εμπνευσμένης πολιτικής παρουσίας. Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, θες να εκφράσεις την αντίθεσή σου στα μέτρα και τους τοπικούς και διεθνείς χειρισμούς του θέματος. Ενώ υπάρχει μια ποικιλία πολιτικών χώρων που εκφράζουν αντίθεση, δεν υπάρχει κανένας που να παρουσιάζει εναλλακτίκές λύσεις με σαφήνεια. Εγώ δεν θέλω να ακούσω τα περί πλουτοκρατίας και καταπίεσης του αδύναμου. Τα ξέρω. Θέλω να ακούσω με όρους τεχνοκρατικούς ότι τώρα αυτοί κάνουν άδικες μαλακίες για τους ΧΥ λόγους, ενώ θα έπρεπε να ακολουθήσουν τις ΑΒ σωστές και δίκαιες λύσεις.
Κι αν αυτό με κουράζει και με απογοητεύει 1 φορά, το παρακάτω το πετυχαίνει 10 φορές καλύτερα: Μερικοί ανακάλυψαν ότι η αιτία των προβλημάτων είναι ότι ο Έλληνας είναι μαλάκας, λαμόγιο, κλέφτης, τεμπέλης, χαραμοφάης, εξυπνάκιας, βρωμιάρης, ωχαδελφιστής, εγωιστής, σεξιστής, εμπρηστής, σεξιστής, τραμπούκος και η λίστα τελειωμό δεν έχει. Τι να πω... τόσο κακό DNA μαζεμένο σε αυτή τη γωνιά της Γης είναι να απορεί κανείς!
Η γενική αίσθηση που έχω αποκομίσει είναι ότι για την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας ευθύνεται το κακό DNA του Έλληνα που είναι "κωλοφάρα", και η αριστερά. Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.
Λίγες οι ψύχραιμες φωνές που προσπαθούν να αναλύσουν τα πράγματα ψύχραιμα και τεκμηριωμένα.
Τελευταία σκεφτόμουν αν η Ελλάδα είναι ένα κράτος που δημιουργήθηκε από άλλους για να χρωστάει; Γιατί ως γνωστόν τα πάντα ανάγονται στην οικονομία και κατ'επέκταση στην πολιτική, και όχι στο DNA...
Αυτό που με έχει κουράσει περισσότερο όμως, είναι η απουσία μιας εμπνευσμένης πολιτικής παρουσίας. Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, θες να εκφράσεις την αντίθεσή σου στα μέτρα και τους τοπικούς και διεθνείς χειρισμούς του θέματος. Ενώ υπάρχει μια ποικιλία πολιτικών χώρων που εκφράζουν αντίθεση, δεν υπάρχει κανένας που να παρουσιάζει εναλλακτίκές λύσεις με σαφήνεια. Εγώ δεν θέλω να ακούσω τα περί πλουτοκρατίας και καταπίεσης του αδύναμου. Τα ξέρω. Θέλω να ακούσω με όρους τεχνοκρατικούς ότι τώρα αυτοί κάνουν άδικες μαλακίες για τους ΧΥ λόγους, ενώ θα έπρεπε να ακολουθήσουν τις ΑΒ σωστές και δίκαιες λύσεις.
Κι αν αυτό με κουράζει και με απογοητεύει 1 φορά, το παρακάτω το πετυχαίνει 10 φορές καλύτερα: Μερικοί ανακάλυψαν ότι η αιτία των προβλημάτων είναι ότι ο Έλληνας είναι μαλάκας, λαμόγιο, κλέφτης, τεμπέλης, χαραμοφάης, εξυπνάκιας, βρωμιάρης, ωχαδελφιστής, εγωιστής, σεξιστής, εμπρηστής, σεξιστής, τραμπούκος και η λίστα τελειωμό δεν έχει. Τι να πω... τόσο κακό DNA μαζεμένο σε αυτή τη γωνιά της Γης είναι να απορεί κανείς!
Η γενική αίσθηση που έχω αποκομίσει είναι ότι για την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας ευθύνεται το κακό DNA του Έλληνα που είναι "κωλοφάρα", και η αριστερά. Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.
Λίγες οι ψύχραιμες φωνές που προσπαθούν να αναλύσουν τα πράγματα ψύχραιμα και τεκμηριωμένα.
Τελευταία σκεφτόμουν αν η Ελλάδα είναι ένα κράτος που δημιουργήθηκε από άλλους για να χρωστάει; Γιατί ως γνωστόν τα πάντα ανάγονται στην οικονομία και κατ'επέκταση στην πολιτική, και όχι στο DNA...
Τετάρτη 21 Απριλίου 2010
Dead Again
Είναι καμιά φορά ζόρικο όταν ήρωες της εφηβίας σου πεθαίνουν. Ο Peter μου ήταν πολύ συμπαθητικός κυρίως γιατί πάντα μου έδινε την αίσθηση ότι ειρωνευόταν τη γραφικότητα του μουσικού χώρου που εκπροσωπούσε. Σκάλιζε με επιμονή τους μεγαλύτερους φόβους του ανθρώπου. Γι'αυτό και τώρα που πέθανε το ρεπερτόριό του προσφέρει αύθονες επιλογές για requiem. Αλλά ο Peter δεν μου φαινόταν ως απλά ένας πειραγμένος μανιοκαταθλιπτικός νεκρόφιλος (που μπορεί και να ήταν). Μου έδινε την εντύπωση ενός πολύ ωραίου τύπου που γούσταρε το κρασί και τις γυναίκες και χλεύαζε τις φοβίες και τους ψυχαναγκασμούς μας, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο.
Πολλά του τραγούδια θα μου μείνουν. Αλλά τι απίστευτη διασκευή στο Paranoid ειναι αυτή;
ΥΓ. Λες να μας κάνει πάλι πλάκα;
Πολλά του τραγούδια θα μου μείνουν. Αλλά τι απίστευτη διασκευή στο Paranoid ειναι αυτή;
ΥΓ. Λες να μας κάνει πάλι πλάκα;
Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010
Έμαθα...
...τελικά έγινε παρέλαση. Πήρε το μάτι μου ένα βίντεο με ΟΥΚ που κραυγάζουν ρατσιστικά συνθήματα και πάμπολες αντιδράσεις και συζητήσεις επί του θέματος. Καλός ο χαβαλές...
Για να πω την αλήθεια, δεν καταλαβαίνω προς τι οι αντιδράσεις επί της ουσίας. Αυτές οι μονάδες του στρατού έτσι εκπαιδεύονταν και έτσι θα εκπαιδεύονται και από τέτοιους ανθρώπους στελεχόνονταν και θα στελεχόνονται μέχρι την ημέρα που δεν θα υπάρχουν στρατοί στη Γη...
Από την άλλη η αλήθεια είναι ότι είναι λίγο βλακώδες εκ μέρους του/των επι κεφαλής αξιωματικού/ών να αναπαράγει αυτές τις αηδίες σε δημόσιους χώρους προκαλώντας τους προοδευτικούς ή/και political correct πολίτες.
Ξανά από την άλλη όμως, πόση εξυπνάδα και κοινωνική ωριμότητα μπορεί να περιμένει κανείς από έναν επαγγελματία του στρατού; Ε;
Για να πω την αλήθεια, δεν καταλαβαίνω προς τι οι αντιδράσεις επί της ουσίας. Αυτές οι μονάδες του στρατού έτσι εκπαιδεύονταν και έτσι θα εκπαιδεύονται και από τέτοιους ανθρώπους στελεχόνονταν και θα στελεχόνονται μέχρι την ημέρα που δεν θα υπάρχουν στρατοί στη Γη...
Από την άλλη η αλήθεια είναι ότι είναι λίγο βλακώδες εκ μέρους του/των επι κεφαλής αξιωματικού/ών να αναπαράγει αυτές τις αηδίες σε δημόσιους χώρους προκαλώντας τους προοδευτικούς ή/και political correct πολίτες.
Ξανά από την άλλη όμως, πόση εξυπνάδα και κοινωνική ωριμότητα μπορεί να περιμένει κανείς από έναν επαγγελματία του στρατού; Ε;
3 χρόνια μετά...
Αυτή η ανάρτηση που θυμάμαι είχε συζητηθεί (...) έχει πλέον ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον. N'est-ce pas?
Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010
Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010
Πόσο υπόλογος είναι ένας λαός για τις πράξεις των κυβερνήσεών του
Ανεξάρτητα από την πολιτική θέση του καθενός, νομίζω αποτελεί κοινό συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έπαιξε ένα παιχνίδι με συγκεκριμένους κανόνες, τους οποίους δεν ακολούθησε. Δέχτηκε πολλά χρήματα από την ΕΕ με το σκεπτικό ότι θα επενδυθούν για την ανάπτυξη των υποδομών και της οικονομίας γενικά και θα είχαν ως αποτέλεσμα να φτάσει σε μια κατάσταση ας πούμε εκ διαμέτρου αντίθετη από τη σημερινή.
Προφανώς, η πολιτική ηγεσία της χώρας όλα αυτά τα χρόνια, κάθε άλλο παρά καλά διαχειρίστηκε τα χρήματα και τις ευκαιρίες, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ας μην εξετάσουμε για τώρα το κατά πόσο θα ήταν καλύτερη η κατάσταση αν τα χρήματα αυτά είχαν χρησιμοποιηθεί με σωστό τρόπο και το κατα πόσο αυτό τελικά θα ήταν δυνατό, παρόλο που σηκώνει πολλή και ενδιαφέρουσα κουβέντα.
Αυτές τις μέρες ακούγονται έντονα τα "να πληρώσουν αυτοί που φταίνε", "φέρτε πίσω τα κλεμμένα" και άλλα τέτοια χαρούμενα. Παράλληλα υπάρχουν και πολλοί που υποστηρίζουν ότι φταίμε κι εμείς σαν λαός που ανεχθήκαμε και συντηρήσαμε αυτό το νοσηρό κλίμα στη διαχείρηση της χώρας γιατί μας βόλεψε.
Και φτάνω έτσι στο ερώτημα του τίτλου. Σε μια "καθαρή" Δημοκρατία, η απάντηση στο ερώτημα είναι προφανής. Σε αυτή τη "Δημοκρατία" που βιώνουμε (εμείς και οι πολίτες όλων των χωρών λίγο πολύ θα έλεγα), η απάντηση κάθε άλλο παρά προφανής δείχνει.
Ας δούμε το παράδειγμα της Ελλάδας. Από την μεταπολίτευση και μετά, όπου και το κρίσιμο διάστημα, δυο κόμματα διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας. Στο άρμα των κομμάτων αυτών (ένα είναι το άρμα στην ουσία), δέθηκαν πολλά ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα. Για ποιό λόγο κυρίως; Για να βάλουν τα χέρια τους στο Δημόσιο χρήμα, μεγάλο μέρος του οποίου προήλθε παρεπιπτόντως από την ΕΕ. Ο τρόπος διανομής του χρήματος αυτού ήταν (και είναι) μια συνάρτηση της κάλυψης των αναγκών για κέρδος των συμφερόντων, και της εξασφάλισης ικανού αριθμού ψήφων για τη διατήρηση της κατάστασης (διορισμοί στο Δημόσιο, κομματάκια από τις πίτες των επιδοτήσεων, διαχείρηση κλειστών επαγγελμάτων κοκ). Αυτός ο αχταρμάς πολιτικών και επιχειρηματιών με το πολύ σπουδαίο καρύκευμα των ΜΜΕ διαμόρφωσαν την πορεία της χώρας.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ποια ήταν και ποια είναι πλέον η θέση του λαού, που καλείται να πληρώσει τα σπασμένα και σύρρεται ως ένοχος; Ποιες ήταν και ποιες είναι από εδώ και πέρα οι εναλλακτικές του λύσεις; Ήταν ποτέ στο χέρι του να επιλέξει πραγματικά την ηγεσία του;
Έτυχε κάποτε να γνωρίσω έναν άνθρωπο, ο οποίος ήταν λογιστής σε μια εταιρία. Το αφεντικό του αποκόμιζε τεράστια κέρδη με λογιστικές απάτες, και χαρτζιλίκωνε γερά τον λογιστή του. Ήταν κι οι δυο πολύ χαρούμενοι προφανώς, μέχρι που η απάτη ανακαλύφθηκε. Το αφεντικό "την έκανε" για μέρη εξωτικά και ο λογιστής έφαγε κάποια χρονάκια φυλακή.
Νομίζω ότι η απάντηση στο αρχικό ερώτημα, σχετίζεται κατά πολύ στο πως αναλύει κανείς το δίκαιο και άδικο της παραπάνω ιστορίας. Και η παραπάνω ιστορία σηκώνει επίσης πολλή ανάλυση...
Προφανώς, η πολιτική ηγεσία της χώρας όλα αυτά τα χρόνια, κάθε άλλο παρά καλά διαχειρίστηκε τα χρήματα και τις ευκαιρίες, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ας μην εξετάσουμε για τώρα το κατά πόσο θα ήταν καλύτερη η κατάσταση αν τα χρήματα αυτά είχαν χρησιμοποιηθεί με σωστό τρόπο και το κατα πόσο αυτό τελικά θα ήταν δυνατό, παρόλο που σηκώνει πολλή και ενδιαφέρουσα κουβέντα.
Αυτές τις μέρες ακούγονται έντονα τα "να πληρώσουν αυτοί που φταίνε", "φέρτε πίσω τα κλεμμένα" και άλλα τέτοια χαρούμενα. Παράλληλα υπάρχουν και πολλοί που υποστηρίζουν ότι φταίμε κι εμείς σαν λαός που ανεχθήκαμε και συντηρήσαμε αυτό το νοσηρό κλίμα στη διαχείρηση της χώρας γιατί μας βόλεψε.
Και φτάνω έτσι στο ερώτημα του τίτλου. Σε μια "καθαρή" Δημοκρατία, η απάντηση στο ερώτημα είναι προφανής. Σε αυτή τη "Δημοκρατία" που βιώνουμε (εμείς και οι πολίτες όλων των χωρών λίγο πολύ θα έλεγα), η απάντηση κάθε άλλο παρά προφανής δείχνει.
Ας δούμε το παράδειγμα της Ελλάδας. Από την μεταπολίτευση και μετά, όπου και το κρίσιμο διάστημα, δυο κόμματα διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας. Στο άρμα των κομμάτων αυτών (ένα είναι το άρμα στην ουσία), δέθηκαν πολλά ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα. Για ποιό λόγο κυρίως; Για να βάλουν τα χέρια τους στο Δημόσιο χρήμα, μεγάλο μέρος του οποίου προήλθε παρεπιπτόντως από την ΕΕ. Ο τρόπος διανομής του χρήματος αυτού ήταν (και είναι) μια συνάρτηση της κάλυψης των αναγκών για κέρδος των συμφερόντων, και της εξασφάλισης ικανού αριθμού ψήφων για τη διατήρηση της κατάστασης (διορισμοί στο Δημόσιο, κομματάκια από τις πίτες των επιδοτήσεων, διαχείρηση κλειστών επαγγελμάτων κοκ). Αυτός ο αχταρμάς πολιτικών και επιχειρηματιών με το πολύ σπουδαίο καρύκευμα των ΜΜΕ διαμόρφωσαν την πορεία της χώρας.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ποια ήταν και ποια είναι πλέον η θέση του λαού, που καλείται να πληρώσει τα σπασμένα και σύρρεται ως ένοχος; Ποιες ήταν και ποιες είναι από εδώ και πέρα οι εναλλακτικές του λύσεις; Ήταν ποτέ στο χέρι του να επιλέξει πραγματικά την ηγεσία του;
Έτυχε κάποτε να γνωρίσω έναν άνθρωπο, ο οποίος ήταν λογιστής σε μια εταιρία. Το αφεντικό του αποκόμιζε τεράστια κέρδη με λογιστικές απάτες, και χαρτζιλίκωνε γερά τον λογιστή του. Ήταν κι οι δυο πολύ χαρούμενοι προφανώς, μέχρι που η απάτη ανακαλύφθηκε. Το αφεντικό "την έκανε" για μέρη εξωτικά και ο λογιστής έφαγε κάποια χρονάκια φυλακή.
Νομίζω ότι η απάντηση στο αρχικό ερώτημα, σχετίζεται κατά πολύ στο πως αναλύει κανείς το δίκαιο και άδικο της παραπάνω ιστορίας. Και η παραπάνω ιστορία σηκώνει επίσης πολλή ανάλυση...
Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010
The experiment
Αυτό το πείραμα που "τρέχει" αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα πρέπει να αποτύχει για το καλό της Ευρώπης (των λαών, για να μη ξεχνιόμαστε). Αν πετύχει, θα εφαρμοστεί ως "θεραπεία" παντού.
Αυτός ο βάρβαρος τρόπος διακυβέρνησης του πλανήτη, η διακυβέρνηση των αγορών, η διακυβέρνηση από κυριλέ συμμορίες πρέπει κάποτε να τελειώσει. Όπως τελείωσε και ο ανελεύθερος "υπαρκτός σοσιαλισμός".
Πιθανόν να ζούμε, ή να ζήσουμε σύντομα ιστορικές στιγμές και αυτό από μόνο του έχει ένα ενδιαφέρον.
Το κορυφαίο και κομματάκι σουρεαλιστικό είναι το ότι οι θέσεις του ΚΚΕ στο θέμα της ΕΕ δικαιώνονται πλήρως. Το λέω γιατί τις "παλιές καλές εποχές" οι θέσεις αυτές ακούγονταν γραφικές. Τώρα όμως φαίνεται πάρα πολύ ξεκάθαρα με τι γνώμονα στήθηκε αυτή η συντεχνία.
Παρεπιπτόντως, αν ΚΑΙ τωρα η αριστερά εμφανιστεί πολυδιασπασμένη με τις κλασσικές "θεολογικού τύπου", βλακώδεις ή εκ του πονηρού, διαφωνίες τα βλέπω δυσκολότερα τα πράγματα.
Αυτός ο βάρβαρος τρόπος διακυβέρνησης του πλανήτη, η διακυβέρνηση των αγορών, η διακυβέρνηση από κυριλέ συμμορίες πρέπει κάποτε να τελειώσει. Όπως τελείωσε και ο ανελεύθερος "υπαρκτός σοσιαλισμός".
Πιθανόν να ζούμε, ή να ζήσουμε σύντομα ιστορικές στιγμές και αυτό από μόνο του έχει ένα ενδιαφέρον.
Το κορυφαίο και κομματάκι σουρεαλιστικό είναι το ότι οι θέσεις του ΚΚΕ στο θέμα της ΕΕ δικαιώνονται πλήρως. Το λέω γιατί τις "παλιές καλές εποχές" οι θέσεις αυτές ακούγονταν γραφικές. Τώρα όμως φαίνεται πάρα πολύ ξεκάθαρα με τι γνώμονα στήθηκε αυτή η συντεχνία.
Παρεπιπτόντως, αν ΚΑΙ τωρα η αριστερά εμφανιστεί πολυδιασπασμένη με τις κλασσικές "θεολογικού τύπου", βλακώδεις ή εκ του πονηρού, διαφωνίες τα βλέπω δυσκολότερα τα πράγματα.
Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010
Συμπάθειες
Πάντα με γοήτευαν τα κορίτσια με σκληρά ακούσματα. Και όταν λέω σκληρά δεν εννοώ Doors, Nirvana, Διάφανα Κρίνα και λοιπές δυνάμεις...
Εννοώ πιο cult σκληρή μουσική...
Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010
Κράτος πρόνοιας και ελληνική οικογένεια
Μια κυρία από την Ουκρανία που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, μου εξέφρασε τις προάλλες μια απορία: το γιατί οι νέοι Έλληνες δεν παντρεύονται ή τέλος πάντων παντρεύονται σε μεγάλη ηλικία, και ακόμα και αφού παντρευτούν χωρίζουν εύκολα, κάνουν λίγα ή καιθόλου παιδιά κλπ κλπ
Γνωστό το ερώτημα, πολλές οι απαντήσεις και οι ερμηνίες. Το ερώτημα μου έφερε στο νου κάποιες άλλες σκέψεις που ξεφεύγουν λίγο από τις κλασσικές περί υπογεννητικότητας κλπ. Σκεφτόμουν το κράτος πρόνοιας, όπως υπάρχει τέλος πάντων στην Ελλάδα και τη σύνδεσή του με το θεσμό της οικογένειας στην Ελληνική κοινωνία.
Η κοινωνική πρόνοια στην Ελλάδα ως γνωστόν είναι για κλάμματα. Το γεγονός ότι τα χάλια της δεν κάνουν πολύ έντονη την παρουσία τους ως κοινωνικό πρόβλημα, τουλάχιστόν όχι όσο άλλα κοινωνικά προβλήματα, έχει να κάνει με τους στενούς οικογενειακούς δεσμούς στην ελληνική κοινωνία. Ένας άνθρωπος που αρρωσταίνει σήμερα από μια ασθένεια που απαιτεί μια μακροχρόνια φροντίδα, δεν μπορεί φυσικά να στηριχθεί μόνο σε κοινωνικούς φορείς του κράτους. Θα στηριχθεί κατά βάση στο οικογενειακό του περιβάλλον το οποίο θα διαθέσει χρόνο, χρήμα και θα κινητοποιήσει τις όποιες γνωριμίες έχει ώστε ο άνθρωπος αυτός να έχει την καλύτερη δυνατή περίθαλψη, υποκαθιστώντας έτσι τις υποχρεώσεις ενός κανονικού κοινωνικού κράτους. Όσο πιο περιορισμένος ο οικογενειακός κύκλος και οι δυνατότητες του, και ταυτόχρονα όσο πιο σοβαρό το πρόβλημα, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα.
Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν, ποιά είναι η τύχη της σημερινής γενιάς των 30+ και 40+ που για διάφορους λόγους επιλέγουν να μην κάνουν οικογένεια, όταν σε 20-30-40 χρόνια διάφορα προβλήματα υγείας αρχίσουν αναπόφευκτα να εμφανίζονται;
Αντίστοιχα, τι περιμένει τις νεαρές γενιές των επόμενων 20-30-40 χρόνων, όπου θα έχουν να φροντίσουν υπερδιπλάσιους ηλικιωμένους, άρρωστους, ανήμπορους και μόνους συγγενείς, σε σχέση με τωρινές και παλιότερες νεαρές γενιές;
Αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός ότι οι προοπτικές για την ασφάλιση, το σύστημα υγείας και το κράτος πρόνοιας μόνο ρόδινες δε δείχνουν στην παρούσα φάση, τα πράγματα φαίνονται πολύ δύσκολα για το μέλλον. Ακόμα και το χρήμα στα χέρια κάποιου άρρωστου και μόνου, δείχνει λίγο μια που η ιδιωτική "πρωτοβουλία" στην υγεία δείχνει πολύ καλή στο να ρουφάει χρήμα, αλλά εξαιρετικά μέτρια στο να αντιμετωπίζει ουσιαστικά και με ανθρωπιά τα προβλήματα.
Μήπως όλους αυτούς τους νέους που έχουν θέσει ψηλά standards ως προϋποθέσεις για τη δημιουργία οικογένειας, τους περιμένει ένα σκληρό και δύσκολο μέλλον, τουλάχιστον στην Ελλάδα;
Γνωστό το ερώτημα, πολλές οι απαντήσεις και οι ερμηνίες. Το ερώτημα μου έφερε στο νου κάποιες άλλες σκέψεις που ξεφεύγουν λίγο από τις κλασσικές περί υπογεννητικότητας κλπ. Σκεφτόμουν το κράτος πρόνοιας, όπως υπάρχει τέλος πάντων στην Ελλάδα και τη σύνδεσή του με το θεσμό της οικογένειας στην Ελληνική κοινωνία.
Η κοινωνική πρόνοια στην Ελλάδα ως γνωστόν είναι για κλάμματα. Το γεγονός ότι τα χάλια της δεν κάνουν πολύ έντονη την παρουσία τους ως κοινωνικό πρόβλημα, τουλάχιστόν όχι όσο άλλα κοινωνικά προβλήματα, έχει να κάνει με τους στενούς οικογενειακούς δεσμούς στην ελληνική κοινωνία. Ένας άνθρωπος που αρρωσταίνει σήμερα από μια ασθένεια που απαιτεί μια μακροχρόνια φροντίδα, δεν μπορεί φυσικά να στηριχθεί μόνο σε κοινωνικούς φορείς του κράτους. Θα στηριχθεί κατά βάση στο οικογενειακό του περιβάλλον το οποίο θα διαθέσει χρόνο, χρήμα και θα κινητοποιήσει τις όποιες γνωριμίες έχει ώστε ο άνθρωπος αυτός να έχει την καλύτερη δυνατή περίθαλψη, υποκαθιστώντας έτσι τις υποχρεώσεις ενός κανονικού κοινωνικού κράτους. Όσο πιο περιορισμένος ο οικογενειακός κύκλος και οι δυνατότητες του, και ταυτόχρονα όσο πιο σοβαρό το πρόβλημα, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα.
Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν, ποιά είναι η τύχη της σημερινής γενιάς των 30+ και 40+ που για διάφορους λόγους επιλέγουν να μην κάνουν οικογένεια, όταν σε 20-30-40 χρόνια διάφορα προβλήματα υγείας αρχίσουν αναπόφευκτα να εμφανίζονται;
Αντίστοιχα, τι περιμένει τις νεαρές γενιές των επόμενων 20-30-40 χρόνων, όπου θα έχουν να φροντίσουν υπερδιπλάσιους ηλικιωμένους, άρρωστους, ανήμπορους και μόνους συγγενείς, σε σχέση με τωρινές και παλιότερες νεαρές γενιές;
Αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός ότι οι προοπτικές για την ασφάλιση, το σύστημα υγείας και το κράτος πρόνοιας μόνο ρόδινες δε δείχνουν στην παρούσα φάση, τα πράγματα φαίνονται πολύ δύσκολα για το μέλλον. Ακόμα και το χρήμα στα χέρια κάποιου άρρωστου και μόνου, δείχνει λίγο μια που η ιδιωτική "πρωτοβουλία" στην υγεία δείχνει πολύ καλή στο να ρουφάει χρήμα, αλλά εξαιρετικά μέτρια στο να αντιμετωπίζει ουσιαστικά και με ανθρωπιά τα προβλήματα.
Μήπως όλους αυτούς τους νέους που έχουν θέσει ψηλά standards ως προϋποθέσεις για τη δημιουργία οικογένειας, τους περιμένει ένα σκληρό και δύσκολο μέλλον, τουλάχιστον στην Ελλάδα;
Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2010
Η ζωή στην Ελλάδα είναι πολύ άδικη
Αν δεν ήταν, θα είχαμε κι εδώ μια περιοχή σαν το Texas όπου θα μαζεύονταν όλοι αυτοί που ζητάνε δημοψήφισμα, και θα διατηρούσαν ζωντανό τον "ελληνισμό" τους τεκνοποιώντας μόνο μεταξύ τους, αφηνοντας τους υπόλοιπους στην ησυχία τους να τους αφανίσει η Νέα Τάξη να ησυχάσουμε.
Παρεπιπτόντως μια που ζητάμε δημοψηφίσματα, θα ήθελα να μπεί δημοψήφισμα και για μερικά άλλα θέματα. Πχ η υποχρεωτική πληρωμή φόρων, η υποχρεωτική πληρωμή γενικότερα, η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, οι καθορισμένες εορτές και αργίες, το ύψος των μισθών, τα μεγάφωνα στις εκκλησίες, η ύπαρξη του Ολυμπιακού, και διάφορα άλλα που μου τη σπάνε. Θα το σκεφτώ περισσότερο.
Παρεπιπτόντως μια που ζητάμε δημοψηφίσματα, θα ήθελα να μπεί δημοψήφισμα και για μερικά άλλα θέματα. Πχ η υποχρεωτική πληρωμή φόρων, η υποχρεωτική πληρωμή γενικότερα, η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, οι καθορισμένες εορτές και αργίες, το ύψος των μισθών, τα μεγάφωνα στις εκκλησίες, η ύπαρξη του Ολυμπιακού, και διάφορα άλλα που μου τη σπάνε. Θα το σκεφτώ περισσότερο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
