Ας παραθέσω τη γνώμη μου για τους εκπροσώπους της εξουσίας:
Παύλος Τσίμας: Έξυπνος και σοβαρός όπως συνηθίζει. Το πονηρό χαμόγελο έσπαγε όσο πρέπει τη βαρύτητα της θέσης του. Ξεχείλωνε τους χρόνους κάπως, αλλά όταν εκπροσωπείς τους βασικούς άξονες εξουσίας, έχεις και έναν αέρα παραπάνω.
Νίκος Ευαγγελάτος: Λιγότερο πειστικός από τον Τσίμα, αλλά μάλλον τη δουλειά που ήθελε να κάνει την έκανε. Εκείνος ξεχείλωσε τη θεματολογία αντί για τους χρόνους. Γούστο του, εμένα δε μου πέφτει λόγος.
Αιμίλιος Λιάτσος: Υπεύθυνος για τα panem et cirenses του ιδρύματός μας, ανέλαβε ορθά κατά τη γνώμη μου τα εθνικά θέματα ως πιο ειδικός, βγήκε λίγο από τα νερά του για τις ανάγκες του "παιχνιδιού", αλλά κάποιες ερωτήσεις του ήταν πραγματικά παιχνιδιάρικες. Καλός.
Σία Κοσιώνη: Θα προσπαθήσω να ξεπεράσω τη γοητευτική της παρουσία και να σταθώ αντικειμενικά στην ουσία. Στους τομείς περιβάλλοντος που είναι η ειδικότητά της, πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν πολύ καλή. Με τις ερωτήσεις της έδωσε το στίγμα αυτού που εκπροσωπεί και μας έδωσε πολύ καλή εικόνα για το τι να περιμένουμε στο μέλλον.
Ανδρέας Κωνσταντάτος: Αυστηρός και κάπως αντιπαθητικός, όπως όλοι όσοι χειρίζονται θέματα παιδείας. Κι αυτός πάντως μας έδωσε αρκετά καθαρή εικόνα για τα πλάνα της εξουσίας πάνω στο θέμα.
Αντώνης Σρόιτερ: Χαμηλών τόνων και πιστός στην πολιτική του αποπροσανατολισμού. Έτσι πρέπει να είναι οι χειρισμοί στη δημόσια διοίκηση γιατί αν καταλαβαίνουμε όλοι τι τρέχει, δε γίνεται δουλειά.
Για τη Μαρία Χούκλη δε λέω κάτι γιατί ο ρόλος της ήταν διαδικαστικός.
Οι άλλοι που μίλαγαν πλάκα είχαν, έδωσαν ένα χαρούμενο τόνο στη διαδικασία. Αυτά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Αν ανατρεξουμε στο όχι και τόσο μακρυνό παρελθόν, θα πρέπει να αποδωσουμε στις προξενητρες τα ευσημα που τους ανήκουν για την διαρκεια και την σταθερότητα των γάμων. Μετά ...απελευθερωθηκαμε, κάνουμε του ..."κεφαλιού" μας, αποφασισαμε αντι να εμπιστευτουμε την εμπειρία μιας Βασιλειαδου ή μιας Νέζερ, να επιλέγουμε μόνοι μας το αντικειμενο του πόθου μας. Αποτελεσμα... πονος, δάκρυα και ιδρωτας...
Σημερα, οι δημοσιογραφοι, ειναι οι προξενήτρες αναμεσα στους μελλονυμφους. Οι γαμπροι της εξουσίας (πολιτικοι) και οι ...ολιγον παρθενες νυφες(ψηφοφοροι). Άν η προξενητρα ειναι καλή, αν μάλιστα συνεχιζει να προσφερει τις υπηρεσίες της και μετά το γάμο (συμβουλος γάμου, επι το επικοινωνιακοτερο), οι γάμοι θα μακροημερευσουν χωρίς πολλες απαιτησεις, χωρίς έρωτες και κουραφεξαλα, χωρίς μάταιους πόνους και ακυρώσεις.
Αλλωστες και οι γαμπροι και οι νυφες ξέρουν πια τι τους περιμένει.
Καλά μιλάμε το κατέχεις!
Πολύ σύμφωνο με βρίσκει η τοποθέτησή σου, βρίσκω δε ιδιαίτερα απεχθή τον Σρώυτερ (τον γράφω έτσι για να έχουμε ποικιλία) που έκανε δέυτερη φορά την ίδια ερώτηση στον ίδιο εκπρόσωπο επειδή προφανώς θέλει να είναι αρεστός στους ανιστόρητους ελληναρες.
Κατα τα άλλα δεν έχω να προσθέσω ούτε τελεία.
Χμμ... γι'αυτόν τον τύπο λοιπόν ακούω τα χειρότερα από εκείνη την ημέρα. Μάλλον αρχίζει να ξεψαρώνει...
Δημοσίευση σχολίου