Έμαθα...

...τελικά έγινε παρέλαση. Πήρε το μάτι μου ένα βίντεο με ΟΥΚ που κραυγάζουν ρατσιστικά συνθήματα και πάμπολες αντιδράσεις και συζητήσεις επί του θέματος. Καλός ο χαβαλές...

Για να πω την αλήθεια, δεν καταλαβαίνω προς τι οι αντιδράσεις επί της ουσίας. Αυτές οι μονάδες του στρατού έτσι εκπαιδεύονταν και έτσι θα εκπαιδεύονται και από τέτοιους ανθρώπους στελεχόνονταν και θα στελεχόνονται μέχρι την ημέρα που δεν θα υπάρχουν στρατοί στη Γη...

Από την άλλη η αλήθεια είναι ότι είναι λίγο βλακώδες εκ μέρους του/των επι κεφαλής αξιωματικού/ών να αναπαράγει αυτές τις αηδίες σε δημόσιους χώρους προκαλώντας τους προοδευτικούς ή/και political correct πολίτες.

Ξανά από την άλλη όμως, πόση εξυπνάδα και κοινωνική ωριμότητα μπορεί να περιμένει κανείς από έναν επαγγελματία του στρατού; Ε;

3 χρόνια μετά...

Αυτή η ανάρτηση που θυμάμαι είχε συζητηθεί (...) έχει πλέον ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον. N'est-ce pas?

Δεν έμαθα...

Έγινε παρέλαση τελικά;

Πόσο υπόλογος είναι ένας λαός για τις πράξεις των κυβερνήσεών του

Ανεξάρτητα από την πολιτική θέση του καθενός, νομίζω αποτελεί κοινό συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έπαιξε ένα παιχνίδι με συγκεκριμένους κανόνες, τους οποίους δεν ακολούθησε. Δέχτηκε πολλά χρήματα από την ΕΕ με το σκεπτικό ότι θα επενδυθούν για την ανάπτυξη των υποδομών και της οικονομίας γενικά και θα είχαν ως αποτέλεσμα να φτάσει σε μια κατάσταση ας πούμε εκ διαμέτρου αντίθετη από τη σημερινή.

Προφανώς, η πολιτική ηγεσία της χώρας όλα αυτά τα χρόνια, κάθε άλλο παρά καλά διαχειρίστηκε τα χρήματα και τις ευκαιρίες, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ας μην εξετάσουμε για τώρα το κατά πόσο θα ήταν καλύτερη η κατάσταση αν τα χρήματα αυτά είχαν χρησιμοποιηθεί με σωστό τρόπο και το κατα πόσο αυτό τελικά θα ήταν δυνατό, παρόλο που σηκώνει πολλή και ενδιαφέρουσα  κουβέντα.

Αυτές τις μέρες ακούγονται έντονα τα "να πληρώσουν αυτοί που φταίνε", "φέρτε πίσω τα κλεμμένα" και άλλα τέτοια χαρούμενα. Παράλληλα υπάρχουν και πολλοί που υποστηρίζουν ότι φταίμε κι εμείς σαν λαός που ανεχθήκαμε και συντηρήσαμε  αυτό το νοσηρό κλίμα στη διαχείρηση της χώρας γιατί μας βόλεψε.

Και φτάνω έτσι στο ερώτημα του τίτλου. Σε μια "καθαρή" Δημοκρατία, η απάντηση στο ερώτημα είναι προφανής. Σε αυτή τη "Δημοκρατία" που βιώνουμε (εμείς και οι πολίτες όλων των χωρών λίγο πολύ θα έλεγα), η απάντηση κάθε άλλο παρά προφανής δείχνει.

Ας δούμε το παράδειγμα της Ελλάδας. Από την μεταπολίτευση και μετά, όπου και το κρίσιμο διάστημα, δυο κόμματα διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας. Στο άρμα των κομμάτων αυτών (ένα είναι το άρμα στην ουσία), δέθηκαν πολλά ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα. Για ποιό λόγο κυρίως; Για να βάλουν τα χέρια τους στο Δημόσιο χρήμα, μεγάλο μέρος του οποίου προήλθε παρεπιπτόντως από την ΕΕ. Ο τρόπος διανομής του χρήματος αυτού ήταν (και είναι) μια συνάρτηση της κάλυψης των αναγκών για κέρδος των συμφερόντων, και της εξασφάλισης ικανού αριθμού ψήφων για τη διατήρηση της κατάστασης (διορισμοί στο Δημόσιο, κομματάκια από τις πίτες των επιδοτήσεων, διαχείρηση κλειστών επαγγελμάτων κοκ). Αυτός ο αχταρμάς πολιτικών και επιχειρηματιών με το πολύ σπουδαίο καρύκευμα των ΜΜΕ διαμόρφωσαν την πορεία της χώρας.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ποια ήταν και ποια είναι πλέον η θέση του λαού, που καλείται να πληρώσει τα σπασμένα και σύρρεται ως ένοχος; Ποιες ήταν και ποιες είναι από εδώ και πέρα οι εναλλακτικές του λύσεις; Ήταν ποτέ στο χέρι του να επιλέξει πραγματικά την ηγεσία του;

Έτυχε κάποτε να γνωρίσω έναν άνθρωπο, ο οποίος ήταν λογιστής σε μια εταιρία. Το αφεντικό του αποκόμιζε τεράστια κέρδη με λογιστικές απάτες, και χαρτζιλίκωνε γερά τον λογιστή του. Ήταν κι οι δυο πολύ χαρούμενοι προφανώς, μέχρι που η απάτη ανακαλύφθηκε. Το αφεντικό "την έκανε" για μέρη εξωτικά και ο λογιστής έφαγε κάποια χρονάκια φυλακή.

Νομίζω ότι η απάντηση στο αρχικό ερώτημα, σχετίζεται κατά πολύ στο πως αναλύει κανείς το δίκαιο και άδικο της παραπάνω ιστορίας. Και η παραπάνω ιστορία σηκώνει επίσης πολλή ανάλυση...

The experiment

Αυτό το πείραμα που "τρέχει" αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα πρέπει να αποτύχει για το καλό της Ευρώπης (των λαών, για να μη ξεχνιόμαστε). Αν πετύχει, θα εφαρμοστεί ως "θεραπεία" παντού.

Αυτός ο βάρβαρος τρόπος διακυβέρνησης του πλανήτη, η διακυβέρνηση των αγορών, η διακυβέρνηση από κυριλέ συμμορίες πρέπει κάποτε να τελειώσει. Όπως τελείωσε και ο ανελεύθερος "υπαρκτός σοσιαλισμός".

Πιθανόν να ζούμε, ή να ζήσουμε σύντομα ιστορικές στιγμές και αυτό από μόνο του έχει ένα ενδιαφέρον.

Το κορυφαίο και κομματάκι σουρεαλιστικό είναι το ότι οι θέσεις του ΚΚΕ στο θέμα της ΕΕ δικαιώνονται πλήρως. Το λέω γιατί τις "παλιές καλές εποχές" οι θέσεις αυτές ακούγονταν γραφικές. Τώρα όμως φαίνεται πάρα πολύ ξεκάθαρα με τι γνώμονα στήθηκε αυτή η συντεχνία.

Παρεπιπτόντως, αν ΚΑΙ τωρα η αριστερά εμφανιστεί πολυδιασπασμένη με τις κλασσικές "θεολογικού τύπου", βλακώδεις ή εκ του πονηρού, διαφωνίες τα βλέπω δυσκολότερα τα πράγματα.